Mijn tweede marathon voltooid in een PR!
Zondag 19 mei 2019, het was tijd voor mijn tweede hele marathon. Met de ervaring van de eerste keer weet ik nu wat er bij een marathon allemaal op je afkomt, de eerste marathon was een heel leerzame ervaring en smaakte naar meer.De droomtijd was onder 4:30 te finishen, maar of dat er daadwerkelijk in zou zitten wist ik niet. Ik wilde in ieder geval weer onder de 4:40, net als bij mijn eerste keer. Maar het liefst natuurlijk wat sneller, dan zou ik voor het eerst mijn marathon PR kunnen verbeteren.
Ik was in ieder geval beter voorbereid aan de start dan bij mijn eerste keer, hoewel ik nog steeds minder lange duurlopen had gedaan dan eigenlijk de bedoeling was. Maar ik durfde het avontuur weer aan te gaan. De weersomstandigheden waren heel gunstig en ik had een kleine maand geleden nog mijn 10 km PR verbeterd, dus de vorm was er ook.
Helaas kon ik deze editie niet samen met mijn sportmaat Bert Breed lopen. Hij was niet fit genoeg en besloot terug te zakken naar de halve marathon. Een begrijpelijk besluit van hem.
Ik besloot om met de 4:15 pacers mee te lopen in het begin en dit proberen zo lang mogelijk vol te houden.
Aan het begin van het parcours waren mijn vader Jan Boon en mijn Opa Marius de Graaf weer aanwezig om mij aan te moedigen, dat was heel leuk.
Op weg naar Zoeterwoude sprak ik nog even met een zeer ervaren marathonloper uit Noorwegen en in Zoeterwoude werd ik door clubgenoot Matthieu op de Foto gezet. Wat erg goed gelukt is!
 |
| Actiefoto Walter Boon Leiden Marathon 2019 |
Bij het 5 km punt liepen we net boven de 30 minuten. Bij het eerste waterpunt liepen de pacers naar mijn idee te snel weer door, ik wilde eigenlijk langer de tijd nemen. Maar deed dat eerst nog niet. Dat was niet heel handig en kostte me extra kracht die ik later tekort kwam.
Na 10 km kwamen door net boven het uur. In Groenendijk was het erg leuk door de vele aanmoedigingen van de locals daar.
Ook bij het waterpunt na 10,5 nam ik minder lang de tijd dan ik eigenlijk wilde.
Na de splitsing van het parcours na de pontonbrug liepen we richting Koudekerk, ik deed daar een sanitaire stop. Dat was vorig jaar helemaal niet nodig door het warme weer, maar nu was het rond de 18 graden en zweette ik veel minder. Dan moet het vocht op een andere manier toch afgevoerd worden.
Na 15 km kwamen we door net binnen de 1:30, we waren dus een klein beetje versneld. Ik begon na 16 km te voelen dat mijn rechter kuitspier steeds stijver werd. Ik besloot toen langer de tijd te nemen bij de verzorgingsposten die zouden volgen. Hierdoor ging het langzaam ook steeds beter met de kuit.
Het gevolg daarvan was wel dat ik de pacers van 4:15 definitief kwijt raakte. Dat was jammer, maar ik besloot dat het belangrijker was om goed naar mijn lichaam te luisteren en mijn eigen race te lopen.
De halve marathon doorkomst was 2:07 en dat was 3 minuten sneller dan vorig jaar.
Daarna volgde het lange stuk langs de snelweg naar Roelofarendsveen, een van de saaiste stukken van het parcours. Eenmaal in Roelofarendsveen werd het weer leuker. Ik hield mijn tempo prima vol en haalde soms zelfs andere deelnemers in.
Na 30 km kwam ik door in 3:07. Van die 3 minuten waren er nog maar 2 over, maar nog steeds liep ik op schema voor een PR en een tijd van onder de 4:40.
Daarna kwam Oud-Ade, daar had ik inmiddels 32 km afgelegd. Oud-Ade is een van de leukste stukken van het parcours met heel veel mensen langs de kant en veel enthousiaste aanmoedigingen. Het kleine dorp maakt er altijd een mooi feest van en dat motiveerde me enorm.
Maar de leukste verassing was wel dat Bert Breed in Oud-Ade was om mij aan te moedigen. Na een vriendschappelijke hug ging ik verder en na ongeveer 36 km kwam Bert in Leiderdorp naast me fietsen voor wat morele ondersteuning. Na 37 km liep ik weer Leiden binnen. Nu begon ik het wel duidelijk zwaarder te krijgen. Mijn rechterkuit begon weer stijver te worden en ik moest steeds vaker een stukje wandelen om te voorkomen dat ik kramp zou krijgen.
Helaas moest Bert mij verlaten toen de 10km-lopers op het parcours kwamen, waardoor er geen ruimte meer voor hem was om naast mij te fietsen. Ik werd de laatste 3,5 km de hele tijd ingehaald door allemaal 10km-lopers, dat demoraliseerde nogal en mijn kuit werd steeds slechter en slechter.
De laatste kilometers langs de Leidse singels waren heel erg afzien voor mij, maar het lukte mij wel om de krampaanval te voorkomen.
Hier heb ik wel de meeste tijd verloren tijdens mijn race. Maar ik hield uiteindelijk genoeg tijd over om mijn doelstelling te halen. Tijdens de laatste kilometer zag ik weer mijn vader en mijn opa staan. Ik haalde de finish van mijn tweede hele marathon in een tijd van 4:38:35 en had dus uiteindelijk een PR van 14 seconden gelopen. Het is misschien niet een hele grote verbetering, maar ik ben toch zeer tevreden met deze prestatie. Ik heb hiermee laten zien dat ik mijn eerste marathon een mooi vervolg heb kunnen geven. Ik heb de afstand zeker nog niet helemaal kunnen doorgronden, maar deze twee uitdagingen heb ik wel mooi voltooid!
Resultaat: 618e (overall) van de 682 lopers
(binnen de 5 uur)
Later die week kwam er nog een verassing bij. In het Voorschotens Nieuwsblad stond mijn actiefoto op de sportpagina gedrukt met mijn naam en eindtijd erbij vermeld. Deze foto van Mathieu was uitgekozen bij het artikel over de marathonlopers van Voorschoten'97.
