Leiden Marathon 2023 - PR in 4:36:09

 Na 4 jaar eindelijk mijn derde marathon – Leiden Marathon 2023

 

Op 19 mei 2019 liep ik mijn tweede marathon in Leiden, ik wilde een jaar na mijn debuut in 2018 (ook in Leiden in 4:38:49) proberen om mijn PR flink te verbeteren (4:29 zou het ultieme zijn). Maar door fouten tijdens die race lukte dat niet echt, na een inzinking vanwege een veel te snelle eerste helft verbeterde ik mezelf toen met slechts 14 seconden. Ik ging toen achter de 4:15 pacers aan en dat had ik natuurlijk nooit moeten doen, want dat tempo was veel te hoog gegrepen voor mij. Dat is nu niet echt een significante verbetering en eigenlijk was ik in 2018 beter, want toen waren de weersomstandigheden veel zwaarder voor een marathon.

 

Maar goed, het plan was om in 2020 een nieuwe poging te wagen, maar in dat jaar werden door corona alle marathons afgelast. In 2021 had het gekund, maar was ik te laat begonnen met voorbereiden, waardoor het weer niet door ging. Toen werd het 2022 en liep ik tijdens de voorbereiding een zware blessure aan mijn kruisband op, u raad het al, weer een streep door de marathon.

Vooral die laatste keer viel me enorm zwaar, ik zat er mentaal echt doorheen. Maar na mijn herstel ben ik begonnen aan de voorbereiding van 2023, zou het dan eindelijk vrij van tegenslag blijven?

Maar deze keer liep de voorbereiding goed en bleef ik vrij van blessures. Ik kon redelijk veel duurloopjes van 15 tot 25 km lopen en twee keer een 30 km.

Helaas kwam er toch nog een tegenslag. Na de laatste 30 km (twee weken voor de marathon) herstelde mijn rechterkuit niet goed, die bleef stijf en dat ging maar niet weg.

De dag voor de marathon liet ik deze masseren en op de marathondag zelf nog een keer. Dit bleek de redding van mijn marathon te zijn. De kuit kwam los en ik kon starten.

Bij de start kwam ik mijn marathonmentor Bert Breed tegen, met wie ik in 2018 samen heb gelopen tijdens mijn debuut. Mijn doel was om te proberen bij de 4:30 pacers te blijven, om te kijken of mijn droomtijd van 4:29 haalbaar zou zijn.

Voor Bert was dit geen doel, dus we zouden onze eigen weg gaan. Maar de eerste 10 kilometer kwamen we elkaar nog wel tegen in de slipstream van de 4:30 pacers.

Wij gingen als een van de laatste lopers van start, vlak na de start stonden mijn vader en moeder en iets verder ook mijn opa om mij aan te moedigen. Bert en ik liepen in op de pacers en na 1 km hadden we de aansluiting te pakken.

Tot de eerste verzorgingspost op 5 km bleven we daar bij. Bij de drankpost moest ik plassen en daardoor verloor ik de aansluiting met de pacers.

Geen probleem dacht ik, die aansluiting krijg ik wel weer terug door langzaam weer op ze in te lopen. Dat gebeurde ook, tussen 7 en 8 km hadden Bert (die ook de aansluiting kwijt was na de eerste VP) en ik de aansluiting weer te pakken. Ik had ook mijn eerste energiegelletje genomen.

Na 10 km kwamen we door het sfeervolle dorpje Groenendijk, altijd een van de hoogtepunten van de marathon. De tussentijd was met 1:02:59 mooi op schema.

Daarna was er de verzorgingspost bij de Rijneke boulevard op 11 km. Ik had net weer een gelletje genuttigd en Uiteraard wandelde ik hier even, maar helaas moest ik ook weer plassen.

Door deze sanitaire stop verloor ik wederom de aansluiting met de pacers. Maar hiervan raakte ik niet in paniek, die zou ik vanzelf weer inhalen dacht ik toen.

Maar dat viel tegen, tot kilometer 15 (bij Koudekerk) zag ik de grote groep ongeveer twee lantaarnpalen voor me lopen, maar ik kwam maar niet dichterbij. Nu kon ik twee dingen doen, geforceerd de aansluiting proberen te halen, met het risico om mezelf op te blazen, of gewoon mijn eigen tempo te blijven lopen, zodat ik mezelf niet al te vroeg zou gaan forceren.

Ik besloot voor optie 2 te gaan, met 2019 nog in gedachten, toen ik wel geforceerd de aansluiting wilde houden en dat aan het einde moest terugbetalen met een inzinking.

Bert had ik nu definitief achter me gelaten, die was ook de aansluiting kwijtgeraakt, nadat hij een praatje ging maken met een bekende langs het parcours.

In de polder tussen Koudekerk en Hoogmade liep ik met andere lopers die ongeveer hetzelfde tempo hadden als ik. Ik besloot tijdens die kilometers ook om de ambitie 4:29 uit mijn hoofd te zetten en te gaan voor een tijd onder de 4:40, drie keer onder de 4:40 gelopen hebben is ook een mooie prestatie en dat werd nu het nieuwe doel voor vandaag.

Na 20 kilometer kwamen we door Hoogmade en ging het vierde gelletje naar binnen. Bij de VP wandelde ik even niet veel later kwam ik op de halve marathon door in 2:15:56, later las ik dat de winnaar 2:12 als eindtijd had, terwijl ik toen nog niet eens op de helft was! Dan weet je ook weer waar je staat.

Vanaf daar liep ik na een plaspauze (de laatste keer gelukkig!) samen met Linda Kuijf uit Bodegraven, een marathondebutant. Haar tempo was fijn en vanaf toen liepen we ongeveer 15 kilometer samen op.

In Roelofarendsveen nam ik gelletje 5 en passeerden ik het 25 km punt in 2:41, hierna begonnen we steeds meer lopers die te snel gestart waren in te halen.

Bij de VP op 28 km wandelden we weer even en toen gingen we de polder weer in op weg naar Oud-Ade. Ik nam het cafeïne gelletje (niet lekker, maar deze helpt wel enorm).

Op 30 kilometer passeerden we in 3:15:18 en hoopgevend was dat ik me nog opmerkelijk goed voelde en nog relatief weinig spierpijn had. Het feit dat ik voor het eerst de marathon liep met compressiekousen om mijn kuiten hielp daarbij ook enorm en ook de waterrugzak (ook voor het eerst) was een verstandige keuze.

Na 32 kilometer wandelden we even bij de verzorgingspost  bij Rijpwetering en daarna passeerden we Oud-Ade. Linda kreeg het wat moeilijker, maar ze kon nog bijblijven.  Na 34 km at ik het 7^e en laatste energiegelletje uit mijn voorraad.

Na 35 kilometer kon Linda mij niet meer bijhouden en gingen we ieder onze eigen weg. Ik passeerde daar in 3:49 en nog steeds voelde ik mij relatief fris. Op het stuk tussen 35 en 37 km haalde ik steeds meer lopers in. De inzinking bleef nog steeds uit.

Bij de VP op 37 km wandelde ik weer even en daarna weer verder richting de Leidse Singels, die ik na 39 km bereikte. Nog steeds geen inzinking, het ging nog steeds goed. Op de Herensingel zag ik Ed Zijl, bij wie ik regelmatig train bij Voorschoten’97.

Ik besefte mij dat ik op PR koers liep als ik dit tempo kon blijven volhouden en een inzinking zou uitblijven. Na 40 km passeerde ik in 4:22:20 en dat betekende een snellere doorkomst dan bij mijn vorige twee marathons. Ik had dus met een meer gelijkmatig schema mijn eerdere marathons overtroffen, maar ik besefte mij ook goed dat ik nog wel even moest finishen.

De voorlaatste kilometer bleek uiteindelijk de zwaarste, hier ging ik mijn bovenbenen echt wel flink voelen. Maar ik kreeg geen kramp, mijn kuiten bleven gespaard, wat een enorme opluchting was.

Na kilometer 41 besloot ik te versnellen. Ik zag dat ik mijn PR zou gaan verbeteren en dat maakte mij euforisch en dat hielp me om door de pijn in de bovenbenen heen te beuken. Ik passeerde zelfs de stijle Rembrantbrug zonder problemen.

Toen was het een rechte lijn richting de finish op de Vismarkt. De laatste 400 meter werd ik gedragen door de aanmoedigingen van het vele publiek, waar mijn ouders en broer Marnix ook tussen stonden.

Ik besloot om nu ook even mijn moment te pakken en juichend met de armen in de lucht passeerde ik de finish in een roes van euforie. Bovendien had ik op dat moment de finishstraat even voor mezelf, want er liep toevallig niemand in mijn buurt.

Het horloge zette ik stil en de eindtijd was 4:36:09, een PR van ruim 2 minuten! Een geweldig resultaat waar ik heel trots op ben. Deze marathon voltooien in een dik PR nadat ik een aantal tegenslagen heb overwonnen voelde heel goed.

Ik wachtte in de finishstraat nog even of ik Linda nog zou zien binnenkomen en dat kwam gelukkig ook goed, zij liep 4:41, een mooie tijd voor een debuut marathon. Ik feliciteerde haar nog even met de prestatie.

Bert kwam ik tegen toen ik richting huis fietste, hij had 4:50 gelopen en bleef dus ook mooi onder de 5 uur.

Een zeer geslaagde derde marathon dus voor mij. En die 4:29 dan? Misschien komt dat ooit nog, je moet toch wat te dromen hebben. Drie keer binnen de 4:40 finishen is ook heel mooi, zo heb ik ook geleerd om een beetje te relativeren. Dat Feyenoord later op de dag nog landskampioen werd gaf deze dag nog wat extra glans, al kon de prestatie van Feyenoord zeker niet tegen mijn eigen prestatie op!

Op weg naar de startlijn, met Bert

De eerste kilometer, mijn 3e marathonavontuur was begonnen!

Juichend naar de finish!

Juichend naar de finish, op naar het PR van 4:36:09!

De Halve marathon bij de Omloop van Noordwijkerhout, samen met mijn marathon mentor Bert Breed in 1:57. Dit was de laatste lange duurloop, twee weken voor de Leiden Marathon.