Walter Boon: Leiden Marathon 2025, eindelijk sub4:30 (4:16:22 op de 42,195 km)

Bij poging 4 is het eindelijk raak, de sub4:30 op de hele marathon is binnen!

De 42,195 km van de marathon van Leiden, ik zou deze op 11 mei 2025 voor de 4e keer gaan lopen.

Voor mij was het ultieme doel om binnen de 4 uur en 30 minuten te gaan lopen. Dit was bij de eerste drie pogingen niet gelukt. Na mijn debuut in 2018 met 4:38:49, waren de volgende pogingen in 2019 (4:38:35) en 2023 (4:36:09).

Ik was vastberaden om de 4e poging wel te laten slagen en heb mijn trainingsschema een stuk serieuzer aangepakt voor deze editie. De start daarvan was in september met mijn overstap van Voorschoten'97 naar Leiden Atletiek. Hier kwam ik terecht in de trainingsgroep van Tim Brouwer de Koning en Ary van den Broek. Dit bleek een van de beste keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. Ik trof daar niet alleen twee hele goede trainers en kwalitatief goede trainingen, maar ook een super leuke groep traininsmaatjes die mij behoorlijk stimuleerden om het beste uit mezelf te halen. Daarnaast bleek het ook een hele gezellige en sociale groep waar ik goede aansluiting bij vond.

Er was geen training waar ik met tegenzin naartoe ging en daarnaast had ik een mooi wedstrijdschema met lange afstand lopen (waarvan de lange afstand wedstrijden van het Z&Z Circuit de kern vormde) en ik ontdekte in december ook de Leiden Run Club, opgericht door Judith Kampen, waar ik op zondagochtend met een diverse groep hardlopers lange duurlopen in rustig tempo kon doen.

Na de laatste lange duurloop, de Omloop van Noordwijkerhout (21 km) twee weken voor de marathon kon ik gaan taperen en toeleven naar de marathon.

De dag voor de wedstrijd haalde ik mijn startnummer op de Garenmarkt, die kreeg ik overhandigd van Roos Guijt, trainingsmaatje van Leiden Atletiek.

Na het vele koolhydraten stapelen voelde ik me behoorlijk opgeblazen en had ik last van mijn darmen, daarnaast had ik een slechte nacht voor de marathon, dus dat maakte me op de wedstrijddag behoorlijk onzeker. Ik was ineens echt gespannen over mijn darmklachten, maar toen ik eenmaal gestart was bleek dat ik er geen last meer van had. Blijkbaar was het voornamelijk stress geweest.

Ik ging weg op het schema voor een eindtijd van 4:15:00. Na overleg met trainer Tim leek mij dit de beste optie, inzetten op een tijd onder de 4 uur durfde ik niet aan, dat leek mij te hoog gegrepen. Het risico dat ik te hoog zou inzetten wilde ik niet nemen, want ik zou met elke tijd onder de 4:30 zeer tevreden zijn. Bovendien was onder de 4 uur lopen mijn doelstelling helemaal niet.

Ik liep na de start al vrij snel een klein stukje voor de pacers van 4:15 uit. Mijn vader en moeder zwaaiden mij uit. Ik nam nog snel een plaspauze en ging op het tempo net onder de 6:00 per km richting Zoeterwoude. Op de Lammenschansweg werd ik nog aangemoedigd door clubgenoot Victor Waterreus en trainers Robbert van Herpen en Henny Tolboom.

Vlak voor Zoeterwoude werd ik nog op de foto gezet door een loper van de Leiden Run Club die zelf niet meedeed. Er deden wel veel mensen die regelmatig naar de Runclub gaan mee met de hele of halve marathon vandaag.

Het begin van de race tussen km 3 en 4 richting Zoeterwoude (foto: Alex Kwant van Leiden Run Club)

Vlak na de start (foto van mijn vader)

Het startnummer krijgen van Roos Guijt (Rapid Rosie) wat wil je nog meer!

In Zoeterwoude was de eerste sponspost, waar ik gelijk mezelf koelde en mijn pet nat maakte. Koelen en hydrateren was zeer belangrijk vandaag, want de temperatuur zou ondanks de vroege start om 9:00 uur al snel oplopen richting de 24 graden. Vanaf daar had ik steevast een spons in mijn nek, die ik bij elke sponspost zou wisselen voor een nieuw exemplaar.

Na 5 km kwam ik binnen de 30 minuten door, het ging soepel en dat gaf vertrouwen. Ik liet me niet verleiden tot een sneller tempo en ging op hetzelfde tempo verder. Bij de eerste drankpost zorgde ik dat ik ging wandelen en de tijd nam om water en energiedrank rustig te drinken.

Daarna verliet ik Zoeterwoude-Dorp en gingen de volgende 5 km tussen de weilanden door richting Groenendijk. Hier vlogen af en toe ook de Grutto's in de lucht, een leuke afleiding.

Tussen Zoeterwoude en Groenendijk

Na het tweede energie gelletje kwam het 10 km punt en ik passerde die in 59:28, dus ruim binnen het uur, dat was tot mijn eigen verbazing, want ik liep daarmee een minuut voor op het schema en liep dus uit op de 4:15 pacers.

Toen kwam de doorkomst door Groenendijk, de sfeer daar stelt nooit teleur, de Groenendijkers maken altijd een feest van de doorkomst van de marathonlopers. In Groenendijk stonden ook supporters voor mij, want IJVL bestuursleden Renske en Mascha Hoogeveen stonden hier met hun echtgenoten in de voortuin te kijken. Ik gaf ze een high five en zette koers naar de verzorgingspost bij de Rijneke Boulevard, waar ik van clubgenoot Felix Kapula water kreeg aangereikt en uiteraard weer even wandelde.

Ik zette via de pontonbrug koers richting Koudekerk, waar ik de 15 km doorkwam binnen de 1:30, nog steeds ruim onder het schema en de voorsprong op de pacers was er nog steeds. De spons in mijn nek werd vervangen door een nieuw exemplaar en bij de verzorgingspost nam ik naast mijn volgende gel ook een stuk banaan.

Toen kwam het lange stuk tussen de weilanden richting Hoogmade, hier werd langzaam duidelijk welke andere deelnemers ik vandaag om me heen zou hebben tijdens de rest van de marathon.

Bij km 20 kwamen we Hoogmade binnen, waar weer wat meer publiek stond en als verassing ook nog mijn clubgenoten Sjoerd Duijst en Hannah de Vries, waarschijnlijk stonden ze er niet speciaal voor mij, maar het was toch leuk om ze te zien. Sjoerd vroeg hoe het ging, ik kon hem vertellen dat het goed ging en dat ik goed op schema lag. Hier kon ik ook weer even een wandelpauze houden bij de verzorgingspost.

Daarna volgede langs de snelweg richting Roelofarendsveen het halve marathon punt. Hier kwam ik door in 2:05:39 en daarmee lag ik bijna 2 minuten voor op het 4:15 schema, het ging nog steeds heel goed en dat gaf heel veel vertrouwen. Langs de snelweg besloot ik nog een plaspauze te houden, de laatste van de wedstrijd.

Ik liep weer langzaam toe naar de twee vrouwen waar ik voor mijn plaspauze naast liep. Dit waren Roos Stet uit Heerhugowaard, een marathondebutant en Won van Kalsbeek uit Voorschoten, die al een paar marathons had gelopen.

Na 23 km vertraagde ik een klein beetje en verloor ik wat tijd op het 4:15 schema. Het lukte vanaf daar niet meer om de kilometers binnen de 6:00 te houden. De 25 km kwam ik door net boven de 2:30. Op de lange straat ''Westeinde'' (ook bekend van de Braassemloop) liepen we met alle marathonlopers massaal op de stoep, in plaats van op de weg, want op de stoep liep je in de schaduw en op de weg in de volle zon en iedereen besefte zich dat het in deze warmte handig was om zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken.

Nu ik het 25 km punt had gepasseerd was ik dus ook voorbij de langste afstand gekomen die ik in mijn voorbereiding had getraind. Ik koos er na overleg met Trainer Tim voor om geen enkele 30 km in mijn trainingsschema op te nemen. Dat was vooral om te zorgen dat mijn lichaam sneller kon herstellen van trainingslopen en bij 30 km heb ik daar altijd erg lang de tijd voor nodig. Van mijn trainingsmaatjes heeft ook Naomi van Vossen een soortgelijk trainingsschema gedaan en dat pakte bij haar goed uit met een mooie 4:16:23 op haar marathon. Hoewel zij mij wel vertelde dat ze in de toekomst toch wel weer langere duurlopen zou gaan doen.

Deze aanpak van mij was ook enigzins gebaseerd op de filosofie van 'Sportrusten', waar hardloopexperts Stans van der Poel en Koen de Jong de filosofie hebben dat extreem veel kilometers trainen niet nodig en zelfs onverstandig is voor recreanten. Ik besloot om ook deze tips uit hun boek "Ik Hardloper" ter harte te gaan nemen.

Ook mijn marathonmentor Bert Breed loopt sinds zijn marathonvoorbereiding van 2021 geen duurlopen van langer dan 22 km meer. Dat was nog een mooi voorbeeld voor mij.

Maar terug naar de race:

Toen Roelofarendsveen was gepasseerd vervolgden we onze weg door Nieuwe Wetering, waar we via smalle paadjes langs voortuinen richting het 30 km punt richting de Poeldijkmolen weer de polder in gingen. Ik nam de enige cafeïne gel, niet lekker, maar wel zeer nuttig om te nemen.

Toen ik achterom keek vlak voor de 30 km zag ik dat de 4:15 pacers mij naderden. Het 30 km punt passeerde ik in 3:01:18 en daarmee had ik een officieel 30 km PR te pakken, geen doel op zich, maar wel een leuke bijvangst.

Vlak na het 30 km punt werd ik ingehaald door de 4:15 pacers. Maar dat deerde mij totaal niet. Ik voelde mij nog fris en had weinig verval, ik besloot om niet te forceren om bij de 4:15 pacers te blijven. Ik zag namelijk op mijn andere schema dat ik 10 minuten marge had op het schema om 4:29 te lopen en mijn kilometertijden waren nog snel genoeg om alleen maar meer op dat schema te winnen.

Bovendien was het originele doel om sub4:30 te lopen, dus waarom zou ik onnodig risico nemen terwijl ik mij goed voelde en behoorlijk voorliep op het 4:29 schema.

Ik zei tegen Won, laat die pacers lekker gaan, we gaan in ons huidige tempo verder lopen, zij was het met mij eens, want Won wilde vooral finishen, nadat ze vorig jaar was uitgestapt. Won liep door bij de verzorgingsposten, terwijl ik bij alle verzorgingsposten een wandelpauze nam. Hierdoor liep ze daar steeds van mij weg, maar ik haalde haar steevast na een tijdje weer bij, waarna we samen verder liepen. Hierbij riep ik steevast "Daar zijn we weer", zo hield ik de goede vibe erin.

Het wandelen bij verzorgingsposten is de wijsheid die ik heb geleerd van mijn marathonmentor Bert Breed. Helaas was ik Bert vandaag in het startvak misgelopen, maar hetgeen ik van hem geleerd heb dat heb ik toegepast.

Bij Rijpwetering waren Sjoerd en Hannah weer aanwezig, waren ze dan toch voor mij gekomen?

Na de verzorgingspost op 32 km, waar ik Gerard van Noort (die het duidelijk zwaar had) inhaalde, was het tijd voor een van de marathon hoogtepunten, de doorkomst door Oud Ade! Het was een feestje in Oud Ade, waar de inwoners weer massaal waren uitgelopen om de marathonlopers toe te juichen.

Van Oud Ade krijg ik altijd weer een extra boost om door te gaan. Ik begroette de mensen daar met "Oud Ade laat je horen!", dat werd gewaardeerd door de Oud Adenaars, want toen werd diverse keren mijn naam genoemd bij de aanmoedigingen. Wat mij betreft had Oud Ade deze keer Groenendijk verslagen wat betreft de sfeer.

Na de doorkomst in Oud Ade kwam weer een lang stuk tussen de weiland door richting Leiderdorp. Bij 34 km kon ik weer mijn spons wisselen voor een verse en nam ik de laatste energiegel van vandaag. Ik had er nu 7 naar binnen gewerkt en dat moest genoeg extra brandstof zijn om de laatste 8 km door te komen. Ik passeerde ook nog Pablo van de Leiden Runclub.

Bij 35 km stond clubgenoot Bas langs het parcours en hij maakte een filmpje van mij, een leuke verassing! Hier zag ik ook dat de voorsprong op het 4:29 schema flink was toegenomen en nu al meer dan 10 minuten was geworden.

De volgende 2 km richting de volgende verzorginspost in Leiderdorp waren de zwaarste van de race. Ik kreeg het voor het eerst wat moeilijker, mijn bovenbenen voelden nu echt zwaar. Ik twijfelde tussen doorlopen of toch even wandelen, maar ik besloot om te wachten met wandelen tot de volgende VP.

Toen kwam daar ineens wat morele support, want ik werd ingehaald door trainingsmaat Michael Schuuring. Michael vond mij nog fris eruit zien en we maakten een kort praatje.

Bij de VP bij kilometer 37 nam ik dan de wandelpauze die ik mezelf beloofd had en dat hielp, want ik voelde me daardoor weer een stuk frisser. Toen sloot ook Won weer bij mij aan en gingen we richting de Leidse Singels. Toen we eenmaal de Spanjaarsbrug bereikten en op de Lage Rijndijk kwam begon het grote genieten. We waren weer in Leiden en hier werd het publiek steeds talrijker.

Bij 39 km bereikten we de Leidse Singels en nu dit punt binnen 4 uur bereikt was werd mijn stemming euforisch, want ik had nog ruim 30 minuten de tijd om de sub4:30 binnen te halen, dit kon gewoon haast niet meer misgaan. Het werd niet alleen aftellen, maar ik kon ook echt gaan genieten van de laatste kilometers!

Het sprintje (of iets wat daad misschien op leek) bij een jongedame met het bord "Run if you think I'm hot" was misschien niet het meest verstandige idee van vandaag, want ik voelde dat mijn rechterkuit dit niet fijn vond, maar het was wel grappig om te doen. Maar als single kan ik me dat soort capriolen nog wel veroorloven. De dame in kwestie kon er smakelijk om lachen.

Bij de VP op 40 km pakte ik nog een wandelpauze en de steun van het publiek was super, voor hun waren het wel ideale weersomstandigheden.

Bij Molen de Valk wachtte nog een leuke verassing, dat was de support van trainingsmaatjes Laura Schoutsen en Anne Smit, aan de foto's die Laura maakte is te zien dat bij mij het feestvieren voor de sub4:30 al was begonnen, want gezien de tijd zou dit nu zelfs wandelend makkelijk gaan lukken!

Tussen km 40 en 41, het feestvieren was al begonnen!

Daar verschijn ik onder de arm van Anne Smit.

De laatste kilometer vanaf de Morspoort voelde voor mij als een groot feest, de euforie verdreef de pijn in de bovenbenen en nadat met de Rembrandtbrug ook de laatste hindernis was genomen was het een streep richting de finish. Op de Vismarkt zweepte ik het publiek op en deelde ik nog wat high fives uit, waaronder ook aan mijn vader, die mij nog op de foto zette.

En zo ging ik juichend over de finish waar ik het horloge stil zette na 4:16:22, een absolute droomtijd voor mij!

Naar de finish! (foto van mijn vader)

De laatste meters!

Juichend over de finish op de Vismarkt na 4:16:22!

Het gevoel na de finish was fantastisch! Eindelijk was het gelukt om het glazen plafond van de 4 uur 30 minuten te doorbreken. Ik had 4:16:22 gelopen op de hele marathon, het was zo mooi dat ik het maar moeilijk kon geloven dat het echt gelukt was. Een droom die uitkwam.

Na de finish praatte ik nog na met Michael Schuuring en kwam ik ook Won weer tegen, die had ik de laatste kilometers toch nog achter me gelaten, maar ook zij had met 4:17:24 een hele mooie tijd gelopen!

Onderweg naar de tent waar ik mijn medaille zou laten graveren kwam ik trainingsmaat Jonne La Rose tegen die mij feliciteerde en verderop ook mijn andere trainingsmaat Merel Baaima. Beide dames zouden de marathon ook gaan lopen, maar konden uiteindelijk door blessures niet starten. Maar het was heel leuk om ze allebei vandaag te treffen na de finish.

Ik trakteerde mezelf op een massage bij de massagetent op de Garenmarkt en onderweg naar huis feliciteerde ook trainingsmaat Joost Bekink me nog met mijn prestatie!

Conclusie van mijn 4e marathon, dit was de grootste prestatie van mijn hardloop carriere. Vooral ook omdat de marathon toch de heilige graag is voor veel hardlopers en ik eindelijk mijn droomtijd heb gelopen. Ik ben super trots op mezelf, dit was duidelijk de race van mijn leven!

Daarvoor bedank ik mijn trainers en trainingsmaatjes van Leiden Atletiek en de Leiden Run Club, die van de voorbereiding een prachtige reis hebben gemaakt voor mij.