Walter Boon: Zevenheuvelenloop 2023

Zevenheuvelenloop 2023

Op zondag 19 november liep ik mijn 8e Zevenheuvelenloop. Samen met de Leiden Marathon is deze loop door het Rijk van Nijmegen mijn favoriete hardloopwedstrijd.

Na mijn 1:16 van vorig jaar wilde ik nu gaan voor een tijd ruim onder de 1:15. In tegenstelling tot vorig jaar had ik nu een goede voorbereiding op de Zevenheuvelenloop. Destijds was ik net weer 2,5 maand in training na mijn kruisbandblessure. Dit jaar had ik in de maanden vooraf mijn marathon PR gelopen en een 4e plek behaald bij de Hardloop3Daagse Zeeland en kon ik blessurevrij trainen, dus met de voorbereiding zat het wel goed.

Bovendien kreeg ik startnummer 777 toebedeeld. Volgens Bert Breed kon het niet anders dan dat ik met een 3-voudig geluksnummer een mooie tijd zou gaan lopen.

Ik ging samen met broer Marnix naar Nijmegen, waar ik vanuit startvak geel (3e startvak) mocht vertrekken na ongeveer 5 minuten. Marnix mocht al eerder van start.

De eerste kilometer ging heel lekker, ik liep deze in 4:25 en na 2 km zat ik op 9:01 wat ver onder het schema voor 1:15 was. Daarna moest de eerste heuvel beklommen worden richting Groesbeek. De kilometertijden gingen omhoog, maar allemaal nog ruim onder de 5 minuten. Op het 5 km-punt kwam ik door in 23:22.

Vlak na de 7 km passeerde ik de Canadese oorlogsbegraafplaats in Groesbeek, waar ik snel even een buiging maakte naar de mannen die in 1944 en 1945 vielen voor onze vrijheid. We waren inmiddels op de Zevenheuvelenweg aangekomen waar de pittigste klimmetjes van het parcours op het programma stonden. Na 10 km kwam ik door in 46:52, dat was de snelste 10 km in 1,5 jaar voor mij, dus een mooie opsteker. Op dat moment schoot ook door mijn hoofd dat misschien een tijd onder de 1:10 er wel in kon zitten, maar die gedachte liet ik nog niet volledig toe.

Tussen 10 en 11 km zat nog een pittige klim en dat was ook te zien aan mijn kilometerijd van 4:55 bij 11 km. Maar vanaf kilometer 12 ging het vanaf het dorp Berg en Dal weer naar beneden van +80 meter N.A.P. terug naar de 34 meter +N.A.P. op de finish in Nijmegen. Op 12 km zat ik op 56:31 en na 13 km zat ik op 1:00:59. Een snelle rekensom leerde mij dat ik nog 9:01 had om binnen de 1:10 te finishen, dus 2x een kilometer van 4:30 lopen. Dat was mogelijk, maar kon ik deze snelheid nog halen en vasthouden? Ik besloot er gewoon voor te gaan.

Ik bedacht me dat het nog kon, als ik ik op 14 km zou doorkomen in 1:05:30 en dat was grappig genoeg precies mijn doorkomsttijd daar. Nu was het duidelijk en besloot ik een flinke versnelling in te zetten richting de finish.

Ondanks dat had ik nog wel gelegenheid om high fives uit te delen aan kinderen langs de route, dat kost misschien extra energie, maar het is wel heel leuk om te doen, dus ik besloot het niet na te laten.

Toen ik bij het bordje 500 meter kwam rekende ik snel uit dat ik het ging halen. Ik gaf nog een keer alles en ik finishte in 1:09:43, wat betekende dat mijn laatste kilometer in een super snelle 4:12 was gegaan! Dat was by far de snelste kilometer van vandaag.

Na de finish was ik euforisch over deze mooie tijd en dat werd nog een versterkt toen bleek dat Marnix 1:12:29 had gelopen. Ik had Marnix dus verslagen in een hardloopwedstrijd en dat was voor het eerst sinds de Oranjeloop Leiderdorp in 2012!

1:09:43 was mijn snelste 15 kilometertijd sinds mijn PR van 1:06:53 bij de Zevenheuvelenloop van 2019. Het was dus een zeer mooie opsteker dat ik weer zo'n snelle tijd kon lopen en dat bij een van mijn favoriete wedstrijden!

En zo kreeg Bert Breed toch gelijk over mijn geluksstartnummer 777!