Mijn 10e Zevenheuvelenloop (editie 2025)

Op 16 november 2025 liep ik voor de 10e keer de Zevenheuvelenloop. In 2012 liep ik als 19-jarig broekie voor het eerst mee met deze 15 km lange hardloopwedstrijd in het mooie Rijk van Nijmegen. Mijn Zevenheuvelen debuut liep ik destijds in 1:14:49, een enorme verassing, want mijn doel was daar om mijn PR van 1:27 te verbeteren, maar het ging zo lekker dat ik veel sneller liep. Door die race raakte ik geïnspireerd om mijn eerste halve marathon te gaan lopen, wat ik een half jaar later dan ook deed.

Het duurde 13 jaar voordat ik nummer 10 liep, ik besloot namelijk pas in 2015 om van de Zevenheuvelenloop een jaarlijkse traditie te maken. De race van 2012 was een mooie herinnering en daarom wilde ik deze loop opnieuw gaan beleven. Het ging toen minder goed, ik liep met 1:16:40 mijn traagste Zevenheuvelenloop en ik was vastbesloten om het jaar erop opnieuw te gaan deelnemen om mijn PR te gaan aanvallen.

In 2016 wist ik mijn PR in een stormachtige editie met 2 minuten te verbeteren naar 1:12:48 en toen was een traditie geboren. Na deze 3e keer had ik de Zevenheuvelenloop in mijn hart gesloten en besloot ik dat meedoen in Nijmegen een jaarlijkse traditie zou worden.

Tijdens de editie van 2017 liep ik voor het eerst de 15 km onder de 1 uur en 10 minuten. Ik finishte in een prachtige 1:09:03 en daar was ik zeer trots op. Nu ging het ook kriebelen om onder de 1:09 te gaan lopen, wat ik in 2018 probeerde, maar ik strandde op 1:09:10. 

In 2019 liep ik mijn allerbeste Zevenheuvelenloop. Ik was in bloedvorm, zo goed als toen ben ik daarna jaren niet meer geweest, pas weer in het voorjaar van 2025. 

De 2019 editie ging in 1:06:53, voor mij een echte supertijd, waarmee ik zelfs onder de 1:07 dook, met gemiddelde kilometertijden van 4:27 (tempo 10 km onder de 45 minuten).

Daarna was de volgende editie pas weer in 2022, de edities van 2020 en 2021 werden afgelast door de corona pandemie, maar die jaren liep ik deze Zevenheuvelenloop wel onofficieel op eigen gelegenheid met mijn broer Marnix. 

In 2022 liep ik 1:16:20 en in 2023 en 2024 lukte het mij weer om onder de 1:10 te duiken met 1:09:43 en 1:09:04, en toen stond ik dus op 9 officiele deelnames. 

De aanloop naar mijn 2e Zevenheuvelen lustrum was allesbehalve optimaal. Na mijn marathon PR van 4:16:22 bij de Leiden Marathon 2025 was ik te snel weer begonnen met volle bak trainen en daardoor kreeg ik in juni last van een blessure aan mijn knie. Hier liep ik vervolgens te lang mee door, maar het was niet pijnlijk genoeg om het echt serieus te nemen. Eind augustus bleek dat de pijn niet wegging en erger werd. Na de fysio te hebben geraadpleegd bleek ik symptomen van een Jumpers Knee te hebben en stopte ik in september even met hardlopen om aan mijn herstel te werken. 

Na twee weken niet lopen bouwde ik weer rustig op richting de Zevenheuvelenloop, maar door het lopen van een snelle tijd (onder de 1 uur 10 minuten) kon een hele dikke streep. Ik nam mezelf voor om te gaan voor de beleving en het genieten.

De heenreis was gezellig met wat clubgenoten van Leiden Atletiek in de trein, waaronder Carmen Oosterkamp. In het startvak kwam ik geheel toevallig voormalig clubgenoot Femke Salverda tegen. Deze loopster uit Friesland was recent naar Utrecht verhuisd voor werk, in het startvak hadden we genoeg gespreksstof om de wachttijd vol te kletsen. 

Helaas vergat ik daardoor wel om nog even te plassen en eenmaal gestart merkte ik dat ik toch nog moest. Ik besloot na de eerste kilometer, die ging in 4:51 snel langs de kant een boom te zoeken en de blaas te legen. Dat kostte natuurlijk veel seconden, maar ik zette een versnelling in en hoopte de 2 km toch nog binnen de 10 minuten door te kunnen komen. Met 9:49 lukte dit nog ook en verder voor mij zag ik Femke nog lopen, zij werd vanaf daar mijn richtpunt. 

Ik bleef bij 3 en 4 km de tijden binnen de 5:00 lopen en na 5 km kwam ik door in 24:39, waarmee ik op schema lag voor mijn enige tijdsdoel voor vandaag, wat finishen binnen de 1:15:00 was. Voor het 5 km punt had ik Femke ingehaald en mijn tempo was harder, want zij hield mij niet meer bij en ik zag haar de rest van de race niet meer. 

Tussen 6 en 7 kilometer passeerde ik op de Derdebaan in Groesbeek een Piet van Sinterklaas en bij kilometer 7 inmiddels op de Zevenheuvelenweg passeerde ik ook nog de goedheiligman zelf, die ook meeliep. Ik maakte nog even een hartje met mijn vingers richting de Oorlogsbegraafplaats van Groesbeek en zette koers richting het fotopunt, waar ik goed mijn best deed om er goed op gezet te worden vandaag, naar mijn mening is dat wel aardig gelukt!

Ik hield de kilometertijden nog steeds binnen de 5:00 en mijn voorsprong op het 1:15 schema werd ruimer. 

Aangekomen bij het 10 km punt kwam ik door in 48:41, waarmee ik al een dikke minuut marge had op het 1:15 schema. Ik gaf nog wat kinderen high fives op dit drukkere stuk en ging toen naar de laatste echt lastige klim van de dag, de Postweg bij Berg en Dal, het hoogste punt van het parcours (91m boven N.A.P.). Deze kilometer ging in 5:15, dus de schade viel mee. Toen werd ik vlak voor de doorkomst door de dorpskern van Berg en Dal ingehaald door Merel Heijl (teamgenoot tijdens de Rotterdam Ekiden dit jaar) die veel sneller liep dan mij, maar wel later was gestart. 

Ik zag ondertussen dat onder de 1:15:00 lopen geen enkel probleem zou worden en ik besloot toen om geen versnelling in te zetten voor de laatste 3 km richting de finish. Normaal gesproken doe ik dat wel, want daar pak je normaal gesproken de meeste winst op deze 15 km, want het gaat dan in 3 km bijna 50 meter naar beneden. Nu was dat niet nodig, want of ik nou in 1:11, 1:12, 1:13 of 1:14 zou finishen, dat maakte mij niet zo veel uit, zolang ik maar onder de 1:15 zou lopen.

De laatste 3 kilometer ging ik nog even genieten van het lopen en van het publiek langs de kant. Ik ging ook actief op zoek naar kinderen die high fives wilden geven en ik gaf ze wat ze wilden. Ondanks dat hield ik de kilometertijden nog steeds ruim onder de 5:00 en ik finishte mijn 10e Zevenheuvelenloop in 1:12:52, een prima tijd, zeker gezien de noodgedwongen niet optimale voorbereiding.

Op de weg terug naar huis reisde ik weer met Carmen en keek ik toch wel tevreden terug op mijn lustrum Zevenheuvelenloop! En volgend jaar kom ik weer sterker terug voor een nieuwe poging om onder de 1:09 te lopen!

PAC Rotterdam Ekiden 2025

Mijn eerste teamwedstrijd bij de Rotterdam Ekiden

5 juli 2025, mocht ik mijn debuut maken op een ekiden wedstrijd, een ekiden is een marathon in estafettevorm, die je loopt in een team met 6 lopers verdeeld over 5 km, 10 km, 5 km, 10 km, 5 km en 7,195 km. De wedstrijd was de PAC Rotterdam Ekiden, waar ik mijn allereerste teamwedstrijd ooit zou gaan lopen. 

We gingen met 2 volledige Leiden Atletiek teams meedoen met de Rotterdam Ekiden. Een dag nadat ik met 11 hardloopvrienden mijn 32e verjaardag bij mij thuis had gevierd, 4 van hen gingen vandaag ook mee naar de ekiden.

Ik was ingedeeld in het "funteam", het team dat niet voor een topklassering zou gaan lopen. Dit mixed team (Going To LA) bestond naast mezelf uit Rick van Ravensberg, Michael Schuuring, Anne Smit, Merel Heijl en Roos Guijt. 

Daarnaast was er het snelle team dat met de 5 snelste mannen (Kevin Kloos, Danny Verbiest, Joey de Mol, Jeroen Bussmann, Casper Vedder) en de snelste vrouw Carmen Oosterkamp onder de prachtige teamnaam 'Carmens Angels' die voor een topklassering zouden gaan.

De groepsfoto van de 2 Leiden Atletiek teams! (vlnr: Walter, Jeroen, Carmen, Rick, Joey, Merel, Kevin, Roos, Danny, Casper, Anne en Michael)

Nadat de groepsfoto's waren gemaakt mochten de startlopers zich klaarmaken voor de eerste etappe van de ekiden. Ik was blij dat ik pas als vierde aan de beurt was. Hierdoor had ik veel tijd om even te kijken hoe het wisselen in zijn werk ging en kon ik rustig lunchen en acclimatiseren. 

Danny (Carmens Angels) en Rick (Going To LA) beten het spits af met de eerste 5 km. Rick mocht door een blessure niet voluit lopen, hij liep in een voor hem rustig tempo naar 22:02 met de hamster mascotte in zijn hand zijn 5 km. Rick wisselde op Michael, deze ultraloper maakte vandaag opmerkelijk genoeg zijn debuut op een 10 km wedstrijd, zoals hij zelf gekscherend zei "om van het gezeur van Kevin en Danny af te zijn", waarvan akte.

Michael kende een fenomenaal debuut op de 10 km, die hij in 40:26 liep, zo'n snelle debuuttijd is voor weinigen weggelegd. Hij wisselde op Anne, zij moest gelijk flink aanzetten om in de wisselzone Michael bij te kunnen houden. Anne is na een pittige blessure weer op de weg terug naar haar oude niveau. Ze liep een prima tijd op de 5 km met 26:10. 

Toen was het de beurt aan mij. De race begon met in het wisselvak wachten tot ik Anne de baan op zou zien komen lopen. Toen het eenmaal zover was gaf zij mij de sherp, dat is de equivalent van de estafettestok bij ekiden wedstrijden. Wij liepen samen tot de start/finish en toen was het mijn beurt. 

Ik had vooraf aangegeven de 10 km te willen lopen en dit verzoek werd door Jeroen ingewilligd. Ik had een duidelijk doel vandaag en dat was een sub45 tijd lopen. Dit had ik in april in Leuven ook gelopen (43:58) dus ik had het vertrouwen dat ik het weer kon doen. 

Ik startte als een raket met een tempo onder de 4:00 per km op de atletiekbaan van PAC. Nadat ik de baan had verlaten liep mijn pace weer op. Mijn garmin had moeite om mijn pace nauwkeurig te meten en de cijfers schommelden daardoor heel erg. Maar na 1 km had ik de eerste echte indicatie, een doorkomst na 4:18 was ruim onder de 4:30 pace. Het eerste deel van de ronde van 5 km over de klinkers was niet heel fijn lopen, op een gegeven moment werd ik ingehaald door Kevin, de 4e loper van Carmens Angels en werd ineens mijn naam geroepen, dit bleek trainingsmaatje Naomi te zijn, die aan de overkant liep en met de ekiden meeliep in een ander team buiten Leiden Atletiek. 

Na het keerpunt veranderden de klinkers in asfalt en toen werd het wat fijner lopen. Mijn kilometertijden schommelden in de range 4:26 - 4:31 en ik kwam de 5 km door in 22 minuten laag, waarmee ik goed op schema lag voor sub45, maar ik moest nog wel wat secondes winnen tijdens de 2e helft, want ik wist dat de 10 km ruim 100 meter langer was vandaag. 

De doorkomst op de baan was leuk, hier kon ik weer lekker versnellen op het kunststof en werd ik 2x aangemoedigd door de andere Leiden Atletiekers, waar ik nog even naar zwaaide. 

Ik pakte wat water en ging weer over de klinkers voor deel 2, ik had het hier behoorlijk zwaar, maar ik kon mijn tempo vasthouden en de kilometertijden binnen de 4:30 houden. Na het keerpunt besloot ik om de laatste 2 kilometer te versnellen. De gedachte om alles voor het team te willen geven stimuleerde ook om door te knallen. 

De laatste ruime kilometer had ik toch nog wat over, want ik kon ook onder de 4:20 duiken. Aangekomen op de baan zag ik Merel, die na mij zou gaan lopen. Merel zette gelijk een stevig tempo in en dat hielp mij om door te knallen tot de finish. Nadat ik Merel de sherp had gegeven en nog een succes wenste met een schouderklopje finishte ik mijn 10 km in 44:46 en had ik dus 14 seconden overgehouden. Hiermee was mijn tweede sub45 op de 10 km een feit!

Nadat ik even op de baan ging zitten om bij te komen volgde ik de rest van de race langs de baan. Merel liep een mooie 20:46 op haar 5 km en wisselde daarna op Roos, die de laatste 7,195 km voor haar rekening nam. 

Voordat Roos aan het lopen was finishten 'Carmens Angels' op een mooie 4e plaats. Wij juichten Roos toe tijdens haar eerste doorkomst op de baan en toen was het wachten op haar terugkomst zodat we met het hele team de laatste 100 meter gezamenlijk zouden lopen. 

Roos zette de laatste 100 meter een behoorlijke eindsprint in en wij moesten echt volle bak gaan om haar dat stukje nog bij te kunnen houden. Maar dit lukte natuurlijk wel gewoon. 

Zo finishte Roos in 30 minuten haar 7,195 km en was het eindresultaat van Team 'Going To LA' een mooie 3:04:27. Later bleek dat wij daarmee de 14e plaats bij de mixed teams hadden behaald in een klassement met 211 teams. Een hele mooie klassering en dat voor een "Fun team".

Deze zeer leuke dag sloten we af met een deelname aan de barbecue op het complex van PAC, waar wij het presteerden om 12 hardlopers op 2 campingbankjes te proppen. Gelukkig is dat voor lange afstand lopers met onze slanke posturen geen enkel probleem.

Dit debuut in een teamwedstrijd smaakt naar meer, dit wil ik zeker vaker doen!

Zorg & Zekerheid Circuit 2024-2025

Het Z&Z Circuit als ideale voorbereiding op de Leiden Marathon

Nu de laatste loop van het Z&Z Circuit seizoen 2024-2025 erop zit wil ik nog even terugkijken op deze voor mij bijzondere editie van het circuit. 

Sportpark 21 Run in Hoofddorp met voormalig pupil Jasmine

Dit seizoen was het mijn bedoeling om voor het eerst een plek in het lange afstand eindklassement te behalen. Voorheen had ik dat alleen maar op de korte (5 km) en middenafstand (10 km) gehaald. 

Daarnaast was er een groter doel, het lopen van mijn eerste marathon onder de 4 uur en 30 minuten. En het Circuit zou een belangrijk onderdeel van mijn trainingsschema gaan worden. Op deze manier had ik gelijk 7 lange duurlopen te pakken met verzorgingsposten, andere deelnemers en publiek, wat wil je nog meer!

In november 2024 begon het circuit met de Zilveren Turfloop in Mijdrecht. Nog totaal niet in vorm en iets te laat bij de start maakte dat ik de 10 Engelse Mijlen finishte in 1:21:58, niet een tijd waar ik echt tevreden mee was, maar de kilometers waren gemaakt en ondanks deze tijd wist ik wel mijn broer Marnix te verslaan, want hij finishte in 1:25:00, dit kwam vroeger maar heel weinig voor, dus het was toch wel leuk om een keer voor hem te eindigen in de uitslag. 

Bij de Ter Specke Loop in Lisse in december 2024 was ik al een stuk beter in vorm en liep ik comfortabel naar 1:12:17 op de 15 km. 

Op 5 januari 2025 stond de Nieuwjaarsloop van Leiden Atletiek op het programma. Het was door winterse weersomstandigheden even onzeker of deze door kon gaan vanwege sneeuwval, maar uiteindelijk kon het doorgaan nadat de start een uur was verlaat, waardoor de sneeuw grotendeels was weggespoelt door de regen. 

Ondankts dat werd het een hele zware editie van de Nieuwjaarsloop. Het regende de hele race keihard en er stond een hele koude wind. Dit maakte het heel zwaar. Ik besloot zelfs om met mijn waterdichte trainingsjack te lopen, iets wat ik normaal nooit doe tijdens een wedstrijd, maar het was gewoon veel te koud om alleen met een thermoshirt en een hardloopshirt te lopen vandaag. Binnen een paar kilometer was ik al kletsnat, maar ondanks de barre omstandigheden wist ik de 15 km met 1:14:06 toch ruim binnen de 1:15 te finishen. Een mooie prestatie voor deze omstandigheden. Daarna ging ik wel heel snel naar huis om droge kleding aan te doen en weer op te warmen. Dit was door de omstandigheden een editie die ik niet snel zal vergeten, de medaille heeft daarmee ook een mooi verhaal.

De volgende halte in het circuit was op 26 januari 2025 Uithoorns Mooiste De Loop, waar een snel parcours voor de 10 Engelse Mijlen ligt. Hier wilde ik dan ook een poging wagen voor een persoonlijk record op deze afstand. In 2020 liep ik bijna exact 5 jaar geleden naar een PR van 1:15:26 en ik hoopte snel daarna ook een keer onder de 1:15 te gaan duiken. Daar kwam de jaren erna uiteindelijk niks van terecht, maar wie weet zat het er vandaag wel in.

Ik voelde me goed en besloot gelijk op het schema voor onder de sub1:15 weg te gaan. Het ging die dag ontzettend goed. Ik kon na een opening van 4:23 alle kilometertijden ruim onder de 4:40 houden. Het was echt zo'n dag waarop het allemaal vanzelf leek te gaan. De 10 km kwam ik door in 45:30 en daarmee zat ik niet eens heel ver van de sub45 af. Vervolgens kwam ik de 15 km zelfs door in mijn tweede tijd ooit (1:08:24) en finishte ik na een eindsprint de 16,1 km in een prachtige 1:13:18, hiermee liep ik mijn eerste PR sinds de Leiden Marathon van 2023 en mijn eerste PR als lid van Leiden Atletiek en mijn eerste als 30-plusser! En eindelijk de sub1:15 gehaald met wat jaren vertraging. Dit was de eerste bevestiging dat gaan trainen bij Leiden Atletiek een goede stap was voor mij.

Nu duurde het bijna 2 maanden voor halte 5 in het Circuit, de Voorschotenloop. Hoewel ik ook heel graag naar het trainingsweekend van mijn loopgroep was gegaan koos ik toch voor de Voorschotenloop, want ik wilde dit seizoen geen Z&Z loop missen, want ik wilde echt graag dat lange afstand eindklassement gaan halen, en nu was ik er met 4x finishen ook al heel dichtbij. Ik gebruikte de 10 Engelse Mijlen van Voorschoten als lange trainingsloop en na deze in een prima 1:19:16 te hebben gefinisht ging ik nog op eigen houtje het 5 km parcours lopen, zodat ik een halve marathon trainingsloop had gedaan als marathontraining. In Voorschoten liep ik in het blauwe clubshirt van mijn nieuwe club, en dat bij de loop van mijn oude club, is dat vloeken in de kerk?

Twee weken later stond de Braassemloop in Roelofarendsveen op het programma. Hier ging ik op de fiets naartoe met een groepje en fietste ik naast mijn marathonmentor Bert Breed. Hier kon ik gelijk een stukje parcoursverkenning doen voor de Leiden Marathon, want de fietsroute volgde een groot stuk van de marathonroute. 

Ik liep de 15 km in 1:12:19 en behaalde ik de benodigde 6e finish voor een plek in het eindklassement, dit was alvast binnen. Ik probeerde het schema 1:08 aan te houden, de eerste 5 km met meewind ging dit prima, maar daarna kon ik dit schema niet vasthouden. Bij 10 km was duidelijk dat 1:08 er vandaag niet in zat en toen besloot ik om op de rem te trappen en de laatste 5 km in een veel rustiger tempo uit te lopen. Met de 10 km van het European Running Championships in Leuven een week later op het programma wilde ik geen risico nemen. Daar was het moment dat ik wilde pieken in april en de Braassemloop was slechts een luxe trainingsloop. 

Twee weken voor de grote dag bij de Leiden Marathon stond de Omloop van Noordwijkerhout op het programma. Deze halve marathon op 27 april 2025 was de laatste lange duurloop in mijn marathonschema. Deze zou ik iets sneller lopen dan mijn marathontempo, omdat ik een halve marathonwedstrijd wel binnen de 2 uur wil finishen en mijn beoogde marathontempo zou langzamer zijn dan dat. 

De omstandigheden waren niet ideaal voor een snelle tijd, want het was zonnig en warm (rond de 20 graden), maar daar was ik juist blij mee, want hierdoor was dit een ideaal moment om weer aan warmteacclimatisatie te doen. Bij de Leiden Marathon is het nogal vaak warm weer en ook bij de 2025 editie bleek dit weer het geval te zijn. Daarom liep ik bewust met twee laagjes aan, zodat ik het nog wat warmer zou hebben tijdens het lopen. 

De wedstrijd was pittig, ik merkte dat ik wel veel stijfheid in de benen had en de warmte en de hoogteverschillen in de duinen maakte het ook niet makkelijk. Wel was het parcours echt een mooi rondje om van te genieten, grotendeels door de natuur en langs enkele bollenvelden die nog bloeiden. 

Het tempo om binnen de 2 uur te finishen kon ik vrij gemakkelijk volhouden, en het lukte me zelfs om met 1:53:44 onder de 1:55 te duiken. Ik had het na 16 km wel zwaar, maar toch wist ik de laatste kilometer weer wat extra energie te vinden voor een kleine versnelling. 

Dit was mijn laatste lange afstand finish van het Z&Z Circuit seizoen 2024-2025. Uiteindelijk had ik 7 van de 8 lange afstanden gefinisht en dit leverde mij een 5e plaats op in het klassement Heren 30-34 jaar, waarin 7 lopers het eindklassement hadden gehaald. Noordwijkerhout en Hoofddorp waren de enige halve marathons in het Circuit, dus het voelde ook wel goed om tenminste een van de twee gedaan te hebben. 

Na de succesvolle Leiden Marathon, waar ik met 4:16:22 een prachtig PR heb gelopen (zie hier de blogpost over de marathon: Leiden Marathon 2025 blog) was er nog de Sportpark 21 Run in Hoofddorp over, twee weken na de marathon. 

Uiteraard liet ik hier de lange afstand aan mij voorbij gaan, want dat zou onverstandig zijn als je nog in de herstelfase van de marathon zit. Maar om toch alle 8 de lopen te hebben gefinisht besloot ik de 5 km te doen. Ik hoopte mijn voormalige pupil Jasmine van Alderwegen te treffen in Hoofddorp, want ik wist dat zij het korte afstand circuit deed. Toen ik haar eenmaal had gevonden bood ik aan om haar te hazen op de 5 km, Jasmine vond dit een goed idee en we besloten samen voor een 23'er op de 5 km te gaan. 

Tijdens de 5 km bleef ik de hele tijd naast of voor haar lopen en zorgde ik dat ze zo weinig mogelijk last van de harde wind had. Ze had het zwaar maar kon het tempo vasthouden en we kwamen de 5 km inderdaad door in 23:50. Het parcours bleek echter te lang, waardoor we ruim 5,1 km moesten lopen. 

We finishten daardoor samen in 24:28 en zo zette Jasmine een mooie prestatie neer, ik ben dan ook heel trots op haar. Het was ook leuk om eens samen te lopen met een atleet die ik zelf lang training heb gegeven bij Voorschoten '97. Voor mij lag er na afloop nog een mooie Z&Z Circuit hoodie klaar, als beloning voor het finishen van alle 8 de loopjes. Zo sloot ik deze bijzondere editie van het Z&Z Circuit op een leuke manier af.

De Braassemloop met Tom, Mylene en Bert

Omloop van Noordwijkerhout 2025, hier liep ik 1:53 op de halve marathon

Kagerzoom Parkrun met Jelle Steenbeek. Met Jelle heb ik een historie bij het circuit, want wij liepen begin jaren '10 al vaker samen de 5 km, omdat we toevallig hetzelfde tempo hadden.

Leiden Marathon 2025, eindelijk sub4:30 (4:16:22 op de 42,195 km)

Bij poging 4 is het eindelijk raak, de sub4:30 op de hele marathon is binnen!

De 42,195 km van de marathon van Leiden, ik zou deze op 11 mei 2025 voor de 4e keer gaan lopen.

Voor mij was het ultieme doel om binnen de 4 uur en 30 minuten te gaan lopen. Dit was bij de eerste drie pogingen niet gelukt. Na mijn debuut in 2018 met 4:38:49, waren de volgende pogingen in 2019 (4:38:35) en 2023 (4:36:09). 

Ik was vastberaden om de 4e poging wel te laten slagen en heb mijn trainingsschema een stuk serieuzer aangepakt voor deze editie. De start daarvan was in september met mijn overstap van Voorschoten'97 naar Leiden Atletiek. Hier kwam ik terecht in de trainingsgroep van Tim Brouwer de Koning en Ary van den Broek. Dit bleek een van de beste keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. Ik trof daar niet alleen twee hele goede trainers en kwalitatief goede trainingen, maar ook een super leuke groep traininsmaatjes die mij behoorlijk stimuleerden om het beste uit mezelf te halen. Daarnaast bleek het ook een hele gezellige en sociale groep waar ik goede aansluiting bij vond.

Er was geen training waar ik met tegenzin naartoe ging en daarnaast had ik een mooi wedstrijdschema met lange afstand lopen (waarvan de lange afstand wedstrijden van het Z&Z Circuit de kern vormde) en ik ontdekte in december ook de Leiden Run Club, opgericht door Judith Kampen, waar ik op zondagochtend met een diverse groep hardlopers lange duurlopen in rustig tempo kon doen.

Na de laatste lange duurloop, de Omloop van Noordwijkerhout (21 km) twee weken voor de marathon kon ik gaan taperen en toeleven naar de marathon. 

De dag voor de wedstrijd haalde ik mijn startnummer op de Garenmarkt, die kreeg ik overhandigd van Roos Guijt, trainingsmaatje van Leiden Atletiek. 

Na het vele koolhydraten stapelen voelde ik me behoorlijk opgeblazen en had ik last van mijn darmen, daarnaast had ik een slechte nacht voor de marathon, dus dat maakte me op de wedstrijddag behoorlijk onzeker. Ik was ineens echt gespannen over mijn darmklachten, maar toen ik eenmaal gestart was bleek dat ik er geen last meer van had. Blijkbaar was het voornamelijk stress geweest. 

Ik ging weg op het schema voor een eindtijd van 4:15:00. Na overleg met trainer Tim leek mij dit de beste optie, inzetten op een tijd onder de 4 uur durfde ik niet aan, dat leek mij te hoog gegrepen. Het risico dat ik te hoog zou inzetten wilde ik niet nemen, want ik zou met elke tijd onder de 4:30 zeer tevreden zijn. Bovendien was onder de 4 uur lopen mijn doelstelling helemaal niet. 

Ik liep na de start al vrij snel een klein stukje voor de pacers van 4:15 uit. Mijn vader en moeder zwaaiden mij uit. Ik nam nog snel een plaspauze en ging op het tempo net onder de 6:00 per km richting Zoeterwoude. Op de Lammenschansweg werd ik nog aangemoedigd door clubgenoot Victor Waterreus en trainers Robbert van Herpen en Henny Tolboom. 

Vlak voor Zoeterwoude werd ik nog op de foto gezet door een loper van de Leiden Run Club die zelf niet meedeed. Er deden wel veel mensen die regelmatig naar de Runclub gaan mee met de hele of halve marathon vandaag. 

Het begin van de race tussen km 3 en 4 richting Zoeterwoude (foto: Alex Kwant van Leiden Run Club)

Vlak na de start (foto van mijn vader)

Het startnummer krijgen van Roos Guijt (Rapid Rosie) wat wil je nog meer!

In Zoeterwoude was de eerste sponspost, waar ik gelijk mezelf koelde en mijn pet nat maakte. Koelen en hydrateren was zeer belangrijk vandaag, want de temperatuur zou ondanks de vroege start om 9:00 uur al snel oplopen richting de 24 graden. Vanaf daar had ik steevast een spons in mijn nek, die ik bij elke sponspost zou wisselen voor een nieuw exemplaar.

Na 5 km kwam ik binnen de 30 minuten door, het ging soepel en dat gaf vertrouwen. Ik liet me niet verleiden tot een sneller tempo en ging op hetzelfde tempo verder. Bij de eerste drankpost zorgde ik dat ik ging wandelen en de tijd nam om water en energiedrank rustig te drinken. 

Daarna verliet ik Zoeterwoude-Dorp en gingen de volgende 5 km tussen de weilanden door richting Groenendijk. Hier vlogen af en toe ook de Grutto's in de lucht, een leuke afleiding. 

Tussen Zoeterwoude en Groenendijk

Na het tweede energie gelletje kwam het 10 km punt en ik passerde die in 59:28, dus ruim binnen het uur, dat was tot mijn eigen verbazing, want ik liep daarmee een minuut voor op het schema en liep dus uit op de 4:15 pacers. 

Toen kwam de doorkomst door Groenendijk, de sfeer daar stelt nooit teleur, de Groenendijkers maken altijd een feest van de doorkomst van de marathonlopers. In Groenendijk stonden ook supporters voor mij, want IJVL bestuursleden Renske en Mascha Hoogeveen stonden hier met hun echtgenoten in de voortuin te kijken. Ik gaf ze een high five en zette koers naar de verzorgingspost bij de Rijneke Boulevard, waar ik van clubgenoot Felix Kapula water kreeg aangereikt en uiteraard weer even wandelde.

Ik zette via de pontonbrug koers richting Koudekerk, waar ik de 15 km doorkwam binnen de 1:30, nog steeds ruim onder het schema en de voorsprong op de pacers was er nog steeds. De spons in mijn nek werd vervangen door een nieuw exemplaar en bij de verzorgingspost nam ik naast mijn volgende gel ook een stuk banaan.

Toen kwam het lange stuk tussen de weilanden richting Hoogmade, hier werd langzaam duidelijk welke andere deelnemers ik vandaag om me heen zou hebben tijdens de rest van de marathon. 

Bij km 20 kwamen we Hoogmade binnen, waar weer wat meer publiek stond en als verassing ook nog mijn clubgenoten Sjoerd Duijst en Hannah de Vries, waarschijnlijk stonden ze er niet speciaal voor mij, maar het was toch leuk om ze te zien. Sjoerd vroeg hoe het ging, ik kon hem vertellen dat het goed ging en dat ik goed op schema lag. Hier kon ik ook weer even een wandelpauze houden bij de verzorgingspost. 

Daarna volgede langs de snelweg richting Roelofarendsveen het halve marathon punt. Hier kwam ik door in 2:05:39 en daarmee lag ik bijna 2 minuten voor op het 4:15 schema, het ging nog steeds heel goed en dat gaf heel veel vertrouwen. Langs de snelweg besloot ik nog een plaspauze te houden, de laatste van de wedstrijd. 

Ik liep weer langzaam toe naar de twee vrouwen waar ik voor mijn plaspauze naast liep. Dit waren Roos Stet uit Heerhugowaard, een marathondebutant en Won van Kalsbeek uit Voorschoten, die al een paar marathons had gelopen. 

Na 23 km vertraagde ik een klein beetje en verloor ik wat tijd op het 4:15 schema. Het lukte vanaf daar niet meer om de kilometers binnen de 6:00 te houden. De 25 km kwam ik door net boven de 2:30. Op de lange straat ''Westeinde'' (ook bekend van de Braassemloop) liepen we met alle marathonlopers massaal op de stoep, in plaats van op de weg, want op de stoep liep je in de schaduw en op de weg in de volle zon en iedereen besefte zich dat het in deze warmte handig was om zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken.  

Nu ik het 25 km punt had gepasseerd was ik dus ook voorbij de langste afstand gekomen die ik in mijn voorbereiding had getraind. Ik koos er na overleg met Trainer Tim voor om geen enkele 30 km in mijn trainingsschema op te nemen. Dat was vooral om te zorgen dat mijn lichaam sneller kon herstellen van trainingslopen en bij 30 km heb ik daar altijd erg lang de tijd voor nodig. Van mijn trainingsmaatjes heeft ook Naomi van Vossen een soortgelijk trainingsschema gedaan en dat pakte bij haar goed uit met een mooie 4:16:23 op haar marathon. Hoewel zij mij wel vertelde dat ze in de toekomst toch wel weer langere duurlopen zou gaan doen.

Deze aanpak van mij was ook enigzins gebaseerd op de filosofie van 'Sportrusten', waar hardloopexperts Stans van der Poel en Koen de Jong de filosofie hebben dat extreem veel kilometers trainen niet nodig en zelfs onverstandig is voor recreanten. Ik besloot om ook deze tips uit hun boek "Ik Hardloper" ter harte te gaan nemen. 

Ook mijn marathonmentor Bert Breed loopt sinds zijn marathonvoorbereiding van 2021 geen duurlopen van langer dan 22 km meer. Dat was nog een mooi voorbeeld voor mij.

Maar terug naar de race:

Toen Roelofarendsveen was gepasseerd vervolgden we onze weg door Nieuwe Wetering, waar we via smalle paadjes langs voortuinen richting het 30 km punt richting de Poeldijkmolen weer de polder in gingen. Ik nam de enige cafeïne gel, niet lekker, maar wel zeer nuttig om te nemen.

Toen ik achterom keek vlak voor de 30 km zag ik dat de 4:15 pacers mij naderden. Het 30 km punt passeerde ik in 3:01:18 en daarmee had ik een officieel 30 km PR te pakken, geen doel op zich, maar wel een leuke bijvangst. 

Vlak na het 30 km punt werd ik ingehaald door de 4:15 pacers. Maar dat deerde mij totaal niet. Ik voelde mij nog fris en had weinig verval, ik besloot om niet te forceren om bij de 4:15 pacers te blijven. Ik zag namelijk op mijn andere schema dat ik 10 minuten marge had op het schema om 4:29 te lopen en mijn kilometertijden waren nog snel genoeg om alleen maar meer op dat schema te winnen. 

Bovendien was het originele doel om sub4:30 te lopen, dus waarom zou ik onnodig risico nemen terwijl ik mij goed voelde en behoorlijk voorliep op het 4:29 schema. 

Ik zei tegen Won, laat die pacers lekker gaan, we gaan in ons huidige tempo verder lopen, zij was het met mij eens, want Won wilde vooral finishen, nadat ze vorig jaar was uitgestapt. Won liep door bij de verzorgingsposten, terwijl ik bij alle verzorgingsposten een wandelpauze nam. Hierdoor liep ze daar steeds van mij weg, maar ik haalde haar steevast na een tijdje weer bij, waarna we samen verder liepen. Hierbij riep ik steevast "Daar zijn we weer", zo hield ik de goede vibe erin.

Het wandelen bij verzorgingsposten is de wijsheid die ik heb geleerd van mijn marathonmentor Bert Breed. Helaas was ik Bert vandaag in het startvak misgelopen, maar hetgeen ik van hem geleerd heb dat heb ik toegepast. 

Bij Rijpwetering waren Sjoerd en Hannah weer aanwezig, waren ze dan toch voor mij gekomen? 

Na de verzorgingspost op 32 km, waar ik Gerard van Noort (die het duidelijk zwaar had) inhaalde, was het tijd voor een van de marathon hoogtepunten, de doorkomst door Oud Ade! Het was een feestje in Oud Ade, waar de inwoners weer massaal waren uitgelopen om de marathonlopers toe te juichen. 

Van Oud Ade krijg ik altijd weer een extra boost om door te gaan. Ik begroette de mensen daar met "Oud Ade laat je horen!", dat werd gewaardeerd door de Oud Adenaars, want toen werd diverse keren mijn naam genoemd bij de aanmoedigingen. Wat mij betreft had Oud Ade deze keer Groenendijk verslagen wat betreft de sfeer. 

Na de doorkomst in Oud Ade kwam weer een lang stuk tussen de weiland door richting Leiderdorp. Bij 34 km kon ik weer mijn spons wisselen voor een verse en nam ik de laatste energiegel van vandaag. Ik had er nu 7 naar binnen gewerkt en dat moest genoeg extra brandstof zijn om de laatste 8 km door te komen. Ik passeerde ook nog Pablo van de Leiden Runclub. 

Bij 35 km stond clubgenoot Bas langs het parcours en hij maakte een filmpje van mij, een leuke verassing! Hier zag ik ook dat de voorsprong op het 4:29 schema flink was toegenomen en nu al meer dan 10 minuten was geworden.

De volgende 2 km richting de volgende verzorginspost in Leiderdorp waren de zwaarste van de race. Ik kreeg het voor het eerst wat moeilijker, mijn bovenbenen voelden nu echt zwaar. Ik twijfelde tussen doorlopen of toch even wandelen, maar ik besloot om te wachten met wandelen tot de volgende VP.

Toen kwam daar ineens wat morele support, want ik werd ingehaald door trainingsmaat Michael Schuuring. Michael vond mij nog fris eruit zien en we maakten een kort praatje. 

Bij de VP bij kilometer 37 nam ik dan de wandelpauze die ik mezelf beloofd had en dat hielp, want ik voelde me daardoor weer een stuk frisser. Toen sloot ook Won weer bij mij aan en gingen we richting de Leidse Singels. Toen we eenmaal de Spanjaarsbrug bereikten en op de Lage Rijndijk kwam begon het grote genieten. We waren weer in Leiden en hier werd het publiek steeds talrijker. 

Bij 39 km bereikten we de Leidse Singels en nu dit punt binnen 4 uur bereikt was werd mijn stemming euforisch, want ik had nog ruim 30 minuten de tijd om de sub4:30 binnen te halen, dit kon gewoon haast niet meer misgaan. Het werd niet alleen aftellen, maar ik kon ook echt gaan genieten van de laatste kilometers!

Het sprintje (of iets wat daad misschien op leek) bij een jongedame met het bord "Run if you think I'm hot" was misschien niet het meest verstandige idee van vandaag, want ik voelde dat mijn rechterkuit dit niet fijn vond, maar het was wel grappig om te doen. Maar als single kan ik me dat soort capriolen nog wel veroorloven. De dame in kwestie kon er smakelijk om lachen.

Bij de VP op 40 km pakte ik nog een wandelpauze en de steun van het publiek was super, voor hun waren het wel ideale weersomstandigheden. 

Bij Molen de Valk wachtte nog een leuke verassing, dat was de support van trainingsmaatjes Laura Schoutsen en Anne Smit, aan de foto's die Laura maakte is te zien dat bij mij het feestvieren voor de sub4:30 al was begonnen, want gezien de tijd zou dit nu zelfs wandelend makkelijk gaan lukken!

Tussen km 40 en 41, het feestvieren was al begonnen!

Daar verschijn ik onder de arm van Anne Smit.

De laatste kilometer vanaf de Morspoort voelde voor mij als een groot feest, de euforie verdreef de pijn in de bovenbenen en nadat met de Rembrandtbrug ook de laatste hindernis was genomen was het een streep richting de finish. Op de Vismarkt zweepte ik het publiek op en deelde ik nog wat high fives uit, waaronder ook aan mijn vader, die mij nog op de foto zette.

En zo ging ik juichend over de finish waar ik het horloge stil zette na 4:16:22, een absolute droomtijd voor mij!

Naar de finish! (foto van mijn vader)

De laatste meters!

Juichend over de finish op de Vismarkt na 4:16:22!

Het gevoel na de finish was fantastisch! Eindelijk was het gelukt om het glazen plafond van de 4 uur 30 minuten te doorbreken. Ik had 4:16:22 gelopen op de hele marathon, het was zo mooi dat ik het maar moeilijk kon geloven dat het echt gelukt was. Een droom die uitkwam. 

Na de finish praatte ik nog na met Michael Schuuring en kwam ik ook Won weer tegen, die had ik de laatste kilometers toch nog achter me gelaten, maar ook zij had met 4:17:24 een hele mooie tijd gelopen!

Onderweg naar de tent waar ik mijn medaille zou laten graveren kwam ik trainingsmaat Jonne La Rose tegen die mij feliciteerde en verderop ook mijn andere trainingsmaat Merel Baaima. Beide dames zouden de marathon ook gaan lopen, maar konden uiteindelijk door blessures niet starten. Maar het was heel leuk om ze allebei vandaag te treffen na de finish. 

Ik trakteerde mezelf op een massage bij de massagetent op de Garenmarkt en onderweg naar huis feliciteerde ook trainingsmaat Joost Bekink me nog met mijn prestatie!

Conclusie van mijn 4e marathon, dit was de grootste prestatie van mijn hardloop carriere. Vooral ook omdat de marathon toch de heilige graag is voor veel hardlopers en ik eindelijk mijn droomtijd heb gelopen. Ik ben super trots op mezelf, dit was duidelijk de race van mijn leven!

Daarvoor bedank ik mijn trainers en trainingsmaatjes van Leiden Atletiek en de Leiden Run Club, die van de voorbereiding een prachtige reis hebben gemaakt voor mij.

Nagenieten na afloop 

Omloop van Noordwijkerhout, de laatste lange duurloop voor de marathon, deze halve marathon ging in 1:53

Leiden Atletiek

Leiden Runclub

Leiden Atletiek

European Running Championships Leuven 2025 - sub45 op de 10 km!

Sub45 op de 10 bij het Open EK in Leuven!

Op zondag 13 april 2025 startte ik bij het European Running Championships in Leuven. Ik zou daar de 10 km lopen. Deze wedstrijd heb ik lang naar uit gekeken. Maanden van te voren had ik me al ingeschreven voor deze wedstrijd. Dit was het eerste Europees kampioenschap speciaal voor de lange afstanden op de weg (de 10 km, halve marathon en hele marathon) en bij dit evenement was er een open inschrijving, waardoor zowel toplopers al recreanten aan dit kampioenschap konden meedoen.

Dit concept vond ik vanaf het begin al geweldig, zo kon ik ook eens aan een heus kampioenschap gaan meedoen. En toen ik begreep dat het in Leuven werd georganiseerd wist ik zonder enige twijfel dat ik me zou gaan inschrijven.

Het duurde even, maar zaterdag 12 april maakte ik de reis met de trein naar Leuven. Ik haalde mijn startnummer op, verkende het start/finish gebied en ging een nacht slapen in een hostel.

Verder was de zaterdag redelijk saai, ik zat eigenlijk alleen maar de tijd af te wachten tot ik eindelijk kon starten. Helaas had ik door de wedstrijdspanning een slechte nacht en was ik veel te vroeg al wakker. Ik bleef maar rustig liggen en luisterde wat muziek op spotify tot het tijd was om naar de start te gaan.

Eenmaal bij het evenemententerrein aangekomen begon het hard te regenen en ik besefte me dat ik de vuilniszak waar ik een poncho van wilde maken was vergeten in het hostel. Dit plan ging dus niet door, maar gelukkig stopte het met heel hard regenen een half uur voor de start. Het bleef nog zacht druppelen, maar dat was niet zo erg. Vanwege de natte omstandigheden had ik toch mijn termoshirt aangedaan onder mijn wedstrijdshirt. Qua temperatuur was dit niet per sé nodig, maar ik wilde in het startvak niet afkoelen door het ontbreken van een poncho. 

In het startvak raakte ik aan de praat met een oudere loper die toevallig ook uit Leiden kwam.

Voor de start kon ik de mouwen van het termoshirt al opstropen. Ik besloot in het startvak om in de gedeelte voor sub45 te gaan staan, ik wilde vandaag een serieuze poging wagen om eindelijk voor het eerst een 10 km wedstrijd binnen 45 minuten te finishen en ik had er vertrouwen in dat ik dat zou kunnen na mijn PR's op de 10 EM en Halve marathon eerder dit jaar. Op de 10 EM was ik in 45:30 doorgekomen, dus dat gaf voor mij wel aan dat het echt mogelijk was voor mij.

Actiefoto

Ik begon voortvarend aan de race met een eerste kilometer binnen de 4:10 en ik bleef tot de 3 km ruim onder het schema voor sub45.

Bij 3 km was er een stevige korte klim van maximaal 8% bij Wilsele (een dorpje ten noorden van Leuven). Dit was pittig, maar voordeel was wel dat de weg daarna weer naar beneden ging, waardoor het de volgende kilometer weer sneller ging. 

Ik was vanwege de regen met een pet op gestart, maar die had ik al vrij snel af gedaan, omdat ik hierdoor teveel warmte vasthield en die kon ik daarna veel beter kwijt via mijn hoofd. Deze kon ik vastklitten aan mijn heuptas.

Op het 5 km punt langs het kanaal kwam ik door in 21 minuten laag en lag ik ver onder het schema voor sub45 (ik moest daar onder de 22:30 zijn). Bij 6 km kwam er een tegenslag, want ik kreeg steken in mijn zij, maar het lukte mij om erdoorheen te beuken en de steken verdwenen weer.

Tussen km 7 en 8 ging het weer vals plat omhoog richting Leuven Centrum, maar ook die kilometers kwam ik goed door. Vanaf kilometer 6 bleven mijn kilometertijden boven de 4:20, dus het eerste deel had ik duidelijk sneller gelopen, maar ik kon het sub45 tempo volhouden, ondanks dat ik het steeds moeilijker kreeg. 

Tussen 8 en 9 had ik het heel zwaar en dat was aan mijn ademhaling ook goed te horen. Maar ik kwam de 9 km door binnen de 40 minuten en dat was een mooie opsteker, want het betekende dat ik de laatste kilometer nog maar 5:00 hoefde te lopen om de sub45 te halen! 

Dit stimuleerde me om nog even aan te zetten, maar echt veel harder gaan lukte eigenlijk niet meer.

In de finishstraat kon ik er toch nog een echte versnelling in te zetten, daarbij zweepte ik het publiek ook nog op met armgebaren en daar werd enthousiast op gereageerd!

Ik finishte uiteindelijk met een fantastische 43:58 zelfs net onder de 44 minuten, dat was echt geweldig, een mooie tijd waar ik ontzettend trots op ben!

Na de finish voelde ik mij euforisch, super blij met dit mooie resultaat. De reis naar Leuven voor dit unieke evenement is het dus 100% waard geweest. Fantastisch dat ik juist bij deze loop mijn eeste echte sub45 op de 10 km heb gelopen!

Na de wedstrijd haalde ik mijn koffer op bij het hostel en keek ik nog naar de voorkant van de hele marathon wedstrijd waar ik nog veel lopers die binnen de 3 uur finishten heb kunnen aanmoedigen. 

En later die dag was er nog een verassing, want toen ik in de trein terug naar huis de uitslagen bekeek bleek dat ik de 20e Nederlandse man was geworden, waardoor mijn tijd meetelde in de Country Ranking (de tijden van de snelste 25 heren per land telden hiervoor mee). 

Nederland werd in de Country Ranking 6e van de 8, dus een prijs leverde me dat niet op, maar eervol vindt ik het wel dat ik tot dit gezelschap behoor. Ik had nooit verwacht dat ik daarvoor in aanmerking zou komen.

Zeer tevreden zat ik nagenietend in de trein terug naar huis. 

**NB: Ik liep in 2019 bij een wedstrijd in Leiderdorp 45:59 op een 10,3 en kwam na 10 km door in 44:24. Deze sub45 bestond daardoor alleen officieus, maar nu heb ik er eindelijk een in een uitslag staan!

De laatste meters voor de finish

Trots na de finish

Team Nederland (mannen) in de Country Ranking

Actiefoto

CPC Loop 2025 - Halve Marathon PR (1:40:52)

CPC Loop 2025 - Halve Marathon PR met 3 minuten aan flarden gelopen (1:40:52)

Vijf jaar geleden liep ik voor het laatst de City-Pier-City Loop in Den Haag. Dit was het laatste weekend voor de corona lockdown en ik liep toen de halve marathon voornamlijk op karakter naar een PR.

Ik voltooide de 21,097 km in 1:43:55 en liep toen voor het eerst een sub-1:45 op de halve marathon. 

De jaren die volgden ben ik niet meer in de buurt van dat PR gekomen. Tot ik in 2024 op de halve marathon van Leiden ineens weer 1:46 liep. 

In december besloot ik om me na vijf jaar afwezigheid weer in te schrijven voor de CPC Loop. Dit leek me een mooie wedstrijd in voorbereiding op de Leiden Marathon en nu ik bij mijn nieuwe atletiekvereniging Leiden Atletiek ook weer veel meer plezier in de trainingen had gekregen had ik er ook vertrouwen in dat ik wel weer een snelle halve marathon kon gaan lopen. 

Ik wilde toch graag opnieuw onder de 1:45 duiken, om aan mezelf te bewijzen dat ik in staat was om mijn niveau van 2019/2020 opnieuw te kunnen bereiken en misschien zelfs nog wel beter te worden dan toen.

Als werknemer van het Ministerie van Economische Zaken kon me aanmelden voor 'Rennen voor het Rijk' en op die manier gebruik maken van de omkleed faciliteit in het Rijksgebouw aan de Koningskade bij het Malieveld. Ik mocht twee introducees meenemen naar deze faciliteit en ik gaf deze tickets aan hardloopvrienden (en clubgenoten) Yara van Buuren en Merel Baaima. Helaas raakte Merel een week voor de loop geblesseerd, waardoor ik alleen met Yara zou gaan. 

Yara ken ik van de Noordwijkse strandlopen in 2024, waar ik twee keer samen met haar de 8 km heb gelopen en we na de wedstrijd aan de praat raakten. Sindsdien zijn we hardloopvrienden geworden. Later bleken we toevallig onafhankelijk van elkaar lid te zijn geworden van Leiden Atletiek, maar dan wel in een verschillende trainingsgroep. Op Leiden Centraal kwam ik nog veel andere clubgenoten tegen waardoor het een gezellige heenreis werd.

Na het omkleden en een toespraak van Premier Dick Schoof (die zelf ook mee zou doen met de halve marathon). Gingen Yara en ik naar het startvak, waar wij in startwave 1 bij de voorste lopers van start zouden gaan.

Yara en ik klaar voor de start van de CPC halve marathon, waar we allebei een PR zouden gaan lopen.

Op deze warme en zonnige lentedag ging Yara voor een tijd onder de 1:40 en ik voor een tijd onder de 1:45, wat betekende dat we tijdens de wedstrijd onze eigen weg zouden gaan. Yara had vooraf nog even de gewenste tussentijden op haar hand geschreven. Ik had dit niet nodig, want voor mij was de rekensom heel simpel, alle kilometers onder de 5:00 lopen zou mij naar mijn doeltijd brengen. 

Tijdens de eerste kilometer liet ik Yara gaan en zocht ik naar een lekker tempo, haar tempo voelde voor mij wat te snel. De eerste kilometer ging met 4:36 ruim onder de 5:00. Dit was iets te snel, dus ik besloot een iets rustiger tempo te pakken, want 4:36 zou ik niet de hele race kunnen volhouden. De kilometertijden liepen daarna op, maar ik bleef ruim onder die 5:00. Dat kon ik met de Garmin ook goed in de gaten houden. 

Ergens tussen km 4 en 5 zag ik trainingsmaatje Jelle Steenbeek langs het parcours, hij was als supporter naar Den Haag gekomen voor zijn vriendin Carmen en andere clubgenoten. Jelle ken ik al sinds begin jaren '10, toen we bij het Z&Z Circuit al vaak hetzelfde tempo liepen bij de 5 km loopjes. En sinds september trainen we ook in dezelfde trainingsgroep en we deden in december de Kortste Dag Loop (een 25x 400m estafette) als duo. 

De 5 km ging in 24:06 en daarmee zat ik al meer dan 50 seconden onder de 25:00 die ik daar maximaal mocht doorkomen dat was alvast de eerste opsteker van de race. Bij de verzorgingspost voorzag ik mezelf van water en isotone energie drank en daarna het eerste energiegelletje.

Tijdens het 2e kwart van de race (km 5 tot 10) gingen de kilometertijden wat omhoog, maar nog altijd ruim binnen de 5:00 en de 10 km passeerde ik in 48:34, dus ik had de marge op het 1:45 schema weer verder uitgebreid. Ik merkte dat ik het tempo ook makkelijker kon volhouden dan 5 jaar geleden, toen was het al veel zwaarder rond de 10 km. Ik had ook nog energie om high fives uit te delen aan kinderen langs het parcours, dat is ook gewoon heel leuk, maar ik deed het alleen als ze aan de goede kant van de weg stonden. Want om er nou voor om te gaan lopen, dat is niet handig, want dat kost wel erg veel extra tijd.

Na de 10 km doorkomst besefte ik me dat ik vandaag een PR kon gaan lopen en ik besloot daar nu echt voor te gaan, want het ging gewoon heel soepel vandaag.

In hetzelfde tempo vervolgde ik de weg naar Scheveningen, waar ik op de 15 km doorkwam in 1:12:42.  Het stuk over de boulevard van Scheveningen heeft de reputatie het zwaarste deel van het parcours te zijn. Maar dat was niet direct aan mijn kilometertijden te zien want die gingen niet omhoog. 

Vanaf kilometer 17 begonnen de laatste 4 kilomter van Scheveningen rechtdoor richting de finish op het Malieveld. Dit stuk gaat "vals plat" naar beneden en dat deden mijn kilomtertijden ook. De bovenbenen begonnen wel zwaar te worden, dus ik had toch wel veel gegeven. Ook de rechterkuit werd een beetje stijf, maar dat ging nog wel goed. 

Vanaf kilomter 19 zette ik een versnelling in en ik kwam op de 20 km alvast door in een nieuw PR (1:36:18), zo was het eerste PR van vandaag alvast binnen, maar ik wilde uiteraard nog meer dan dat.

Tijdens de laatste kilometer was het een feest van herkenning, ik werd aangemoedigd door trainingsmaatjes Danny Verbiest (die later op de dag een 39'er op de 10 km zou lopen), Sanne Bethe, Jelle Steenbeek en Thomas van Arend en clubtrainer Henny Tolboom. Ik zette mijn laatste versnelling in en de laatste kilometertijd was dan ook de snelste van vandaag met 4:22. 

Ik zweepte de laatste meters voor de finish het publiek nog even op en ik kon juichend de finish passeren in een prachtig nieuw PR van 1:40:52 op de 21,097 kilometer! Hiermee had ik 3 minunten van mijn oude PR af gelopen, een prachtig resultaat. 

Om dit te vieren besloot ik om mijn medaille ter plekke alsnog te laten graveren met mijn naam en eindtijd erin. Naast de euforie voelde ik me gelijk ook al eager voor een nieuw doel, want de 1:39 is nu echt dichtbij, dus daar wil ik in de nabije toekomst absoluut voor gaan!

Bij het Rijksgebouw had Yara op mij gewacht en zij vertelde mij dat ze ook een PR had gelopen. Yara had 1:37 gelopen, ruim onder haar streeftijd, dus we hadden allebei een heel mooi PR gelopen, maar ze had mij vandaag wel duidelijk verslagen. Bij de Zevenheuvelenloop was ik nog een paar seconden sneller geweest dan haar.

Twee blije lopers met een nieuw PR!

Nadat we onze spullen in het Rijksgebouw hadden opgehaald ging Yara nog even een vriendin opzoeken in de stad en liep ik naar het Malieveld om nog even na te praten met clubgenoot Thomas, die als verassing was komen supporteren vandaag. Daar spraken we af om allebei voor de 1:39 te gaan in 2026, een mooie stip aan de horizon op deze zonnige en zeer geslaagde City-Pier-City Loop.

Thuis gekomen begon het grote nagenieten van een van de mooiste weekends van mijn leven. Want in hetzelfde weekend een halve marathon PR lopen en de Andries Kwik Bokaal winnen met de IJVL, dat is toch wel een heel zeldzaam succesvol weekend!