Op 16 november 2025 liep ik voor de 10e keer de Zevenheuvelenloop. In 2012 liep ik als 19-jarig broekie voor het eerst mee met deze 15 km lange hardloopwedstrijd in het mooie Rijk van Nijmegen. Mijn Zevenheuvelen debuut liep ik destijds in 1:14:49, een enorme verassing, want mijn doel was daar om mijn PR van 1:27 te verbeteren, maar het ging zo lekker dat ik veel sneller liep. Door die race raakte ik geïnspireerd om mijn eerste halve marathon te gaan lopen, wat ik een half jaar later dan ook deed.
Het duurde 13 jaar voordat ik nummer 10 liep, ik besloot namelijk pas in 2015 om van de Zevenheuvelenloop een jaarlijkse traditie te maken. De race van 2012 was een mooie herinnering en daarom wilde ik deze loop opnieuw gaan beleven. Het ging toen minder goed, ik liep met 1:16:40 mijn traagste Zevenheuvelenloop en ik was vastbesloten om het jaar erop opnieuw te gaan deelnemen om mijn PR te gaan aanvallen.
In 2016 wist ik mijn PR in een stormachtige editie met 2 minuten te verbeteren naar 1:12:48 en toen was een traditie geboren. Na deze 3e keer had ik de Zevenheuvelenloop in mijn hart gesloten en besloot ik dat meedoen in Nijmegen een jaarlijkse traditie zou worden.
Tijdens de editie van 2017 liep ik voor het eerst de 15 km onder de 1 uur en 10 minuten. Ik finishte in een prachtige 1:09:03 en daar was ik zeer trots op. Nu ging het ook kriebelen om onder de 1:09 te gaan lopen, wat ik in 2018 probeerde, maar ik strandde op 1:09:10.
In 2019 liep ik mijn allerbeste Zevenheuvelenloop. Ik was in bloedvorm, zo goed als toen ben ik daarna jaren niet meer geweest, pas weer in het voorjaar van 2025.
De 2019 editie ging in 1:06:53, voor mij een echte supertijd, waarmee ik zelfs onder de 1:07 dook, met gemiddelde kilometertijden van 4:27 (tempo 10 km onder de 45 minuten).
Daarna was de volgende editie pas weer in 2022, de edities van 2020 en 2021 werden afgelast door de corona pandemie, maar die jaren liep ik deze Zevenheuvelenloop wel onofficieel op eigen gelegenheid met mijn broer Marnix.
In 2022 liep ik 1:16:20 en in 2023 en 2024 lukte het mij weer om onder de 1:10 te duiken met 1:09:43 en 1:09:04, en toen stond ik dus op 9 officiele deelnames.
De aanloop naar mijn 2e Zevenheuvelen lustrum was allesbehalve optimaal. Na mijn marathon PR van 4:16:22 bij de Leiden Marathon 2025 was ik te snel weer begonnen met volle bak trainen en daardoor kreeg ik in juni last van een blessure aan mijn knie. Hier liep ik vervolgens te lang mee door, maar het was niet pijnlijk genoeg om het echt serieus te nemen. Eind augustus bleek dat de pijn niet wegging en erger werd. Na de fysio te hebben geraadpleegd bleek ik symptomen van een Jumpers Knee te hebben en stopte ik in september even met hardlopen om aan mijn herstel te werken.
Na twee weken niet lopen bouwde ik weer rustig op richting de Zevenheuvelenloop, maar door het lopen van een snelle tijd (onder de 1 uur 10 minuten) kon een hele dikke streep. Ik nam mezelf voor om te gaan voor de beleving en het genieten.
De heenreis was gezellig met wat clubgenoten van Leiden Atletiek in de trein, waaronder Carmen Oosterkamp. In het startvak kwam ik geheel toevallig voormalig clubgenoot Femke Salverda tegen. Deze loopster uit Friesland was recent naar Utrecht verhuisd voor werk, in het startvak hadden we genoeg gespreksstof om de wachttijd vol te kletsen.
Helaas vergat ik daardoor wel om nog even te plassen en eenmaal gestart merkte ik dat ik toch nog moest. Ik besloot na de eerste kilometer, die ging in 4:51 snel langs de kant een boom te zoeken en de blaas te legen. Dat kostte natuurlijk veel seconden, maar ik zette een versnelling in en hoopte de 2 km toch nog binnen de 10 minuten door te kunnen komen. Met 9:49 lukte dit nog ook en verder voor mij zag ik Femke nog lopen, zij werd vanaf daar mijn richtpunt.
Ik bleef bij 3 en 4 km de tijden binnen de 5:00 lopen en na 5 km kwam ik door in 24:39, waarmee ik op schema lag voor mijn enige tijdsdoel voor vandaag, wat finishen binnen de 1:15:00 was. Voor het 5 km punt had ik Femke ingehaald en mijn tempo was harder, want zij hield mij niet meer bij en ik zag haar de rest van de race niet meer.
Tussen 6 en 7 kilometer passeerde ik op de Derdebaan in Groesbeek een Piet van Sinterklaas en bij kilometer 7 inmiddels op de Zevenheuvelenweg passeerde ik ook nog de goedheiligman zelf, die ook meeliep. Ik maakte nog even een hartje met mijn vingers richting de Oorlogsbegraafplaats van Groesbeek en zette koers richting het fotopunt, waar ik goed mijn best deed om er goed op gezet te worden vandaag, naar mijn mening is dat wel aardig gelukt!
Ik hield de kilometertijden nog steeds binnen de 5:00 en mijn voorsprong op het 1:15 schema werd ruimer.
Aangekomen bij het 10 km punt kwam ik door in 48:41, waarmee ik al een dikke minuut marge had op het 1:15 schema. Ik gaf nog wat kinderen high fives op dit drukkere stuk en ging toen naar de laatste echt lastige klim van de dag, de Postweg bij Berg en Dal, het hoogste punt van het parcours (91m boven N.A.P.). Deze kilometer ging in 5:15, dus de schade viel mee. Toen werd ik vlak voor de doorkomst door de dorpskern van Berg en Dal ingehaald door Merel Heijl (teamgenoot tijdens de Rotterdam Ekiden dit jaar) die veel sneller liep dan mij, maar wel later was gestart.
