Mijn Wintertriatlon debuut
Zondag 16 februari 2025 moest ik vroeg uit de veren voor de wedstrijd waar ik lang naar uit had gekeken. De 2e editie van de Leidse Wintertriatlon sinds het openen van IJshal de Vliet. Vorig jaar werd deze voor het eerst georganiseerd als opvolger van het ruim 15 jaar geleden verdwenen evenement dat vroeger bij de oude IJshal aan de Vondellaan werd georganiseerd.
Ik schreef me toen niet in bij gebrek aan racefiets, maar toen ik de dag zelf als vrijwilliger meehielp had ik ongelofelijk veel spijt daarvan. Want dit was echt een geweldig leuk evenement, ik raakte erdoor geinspireerd en was tegelijk echt jaloers op al die mensen die wel meededen, maar ja, het was wel mijn eigen schuld.
Nog diezelfde maand regelde ik een racefiets, de oude van mijn vader, die ondanks dat die al ruim 40 jaar oud was, nog prima functioneerde. Enkel de banden moesten vervangen worden en hier en daar moest die wat gesmeerd worden.
Nadat ik in augustus alvast mijn triatlon debuut had gemaakt bij de Zomerse Sprinttriatlon in Leiderdorp (waar ik een aparte blogpost van heb gemaakt) wist ik hoe een triatlonwedstrijd als deelnemer eraan toe gaat.
De dag dat de inschrijving in oktober opende schreef ik me dan ook onmiddelijk in, ik nam deze keer geen enkel risico om te laat te zijn.
En toen brak de wedstrijddag aan. Werkelijk iedereen die het wilde horen had ik verteld dat ik zou meedoen, ik had hier enorm naar uit gekeken.
Ik parkeerde mijn antieke racefiets op mijn plek in de wisselzone en maakte me klaar voor het hardloopgedeelte, nadat ik nog wat praatjes had gemaakt met een aantal bekenden.
Ik deed mee met de Midden Afstand Triatlon, die bestond uit 4,5 km hardlopen, 24 km fietsen en 10 km (40 rondes) schaatsen.
Het hardlopen ging goed. Ik liep in het voorste kwart van het deelnemersveld en finishte het hardlopen als 20e van 84. Met 22:02 liep ik de 4,5 km ruim boven de 12 kilometer per uur. Ik liep vanwege de kou zelfs met mijn IJVL jasje aan.
Toen kwam mijn zwakste onderdeel, het wielrennen. Ik trok een extra windjack aan en pakte mijn antieke racefiets en ging op weg voor deel 2. Het eerste stukje was uitdagend, over de matten die op zanderige ondergrond lagen, vanwege de nog steeds niet voltooide wegwerkzaamheden rondom de IJshal. Eenmaal op het asfalt ging ik richting de Vlietlanden, het eerste stuk had ik de wind mee. Het grote inhalen was ook begonnen, in negatieve zin dan, want ik werd vanaf het begin van het fiesten ontzettend vaak ingehaald door betere fietsers op modernere en lichtere fietsen. Maar hier had ik ook wel rekening mee gehouden vooraf.
Na ruim 5 km fietsen nam ik mijn eerste energiegel. Nadat ik langs de Vogelplas was gereden kwam het stuk met de wind tegen, dit was een zwaar stuk langs het water. Ik werd nog steeds veel ingehaald, dat stopte niet, ik had zelf helemaal niemand ingehaald tijdens het hele fietsonderdeel. De omgeving was wel heel mooi om in te fietsen en het was lekker zonnig, daardoor was de kou snel vergeten.
Na het tweede stuk met wind mee kwam het lange stuk wind tegen, opnieuw vanaf de Vogelplas, maar nu helemaal tot de brug bij Cronesteyn. Hier had ik het wel zwaar, maar gelukkig was het niet ver meer naar het schaatsen.
Eenmaal bij de IJshal riep Marco Tiller nog naar me "Goed gedaan, nu komt je favoriete onderdeel!" Hij had natuurlijk volkomen gelijk. Na de wedstrijd zag ik dat ik bij het fietsen was teruggevallen van plek 20 naar plek 78 van 84. Mijn fietstijd was met 1:02:35 de 81e en daarmee was ik bij het fietsen de laatste man.
Ik zette mijn fiets neer in de wisselzone en pakte mijn schaatstas voor nog een flink stukje rennen richting de achteringang van de IJshal en daar ook nog een trap op naar de schaatsbaan. Na 8 minuten stond ik dan eindelijk op de schaatsbaan voor mijn 10 km schaatsen.
Tijdens het schaatsen merkte ik gelijk dat ik veel harder ging dat veel anderen die nog op de baan rondreden voor hun 10 km. Wel was de winnaar al gefinisht voor ik klaar was met fietsen.
Ik haalde direct na het starten met schaatsen veel andere deelnemers in, mijn ouders waren ook gekomen om naar het schaatsonderdeel te kijken, dat was leuke support!
Ik hield met de rondeteller bij hoever ik was, want het zou nog even duren voordat ik op het live scorebord zou verschijnen.
Het schaatsen was zwaar met lopen en fietsen al in de benen, maar het lukte voor mijn gevoel wel om een redelijk constant tempo te rijden. Achteraf zag ik dat mijn tempo vanaf het begin opliep van 31 seconden in ronde 2 naar 37 seconden op helft, maar hoger dan 37 seconden kwam ik niet.
Toen ik ongeveer op de helft was bleek ik een van de snelste nog overgebleven schaatsers op de baan, hierdoor kon ik lekker aan de buitenkant rijden zonder te hoeven uitwijken voor snellere rijders. Na 30 ronden kwam mijn naam eindelijk op het bord en werd ik ook aangekondigd door de speaker.
De laatste 5 ronden kon ik nog versnellen, ik had nog genoeg over en ik zag op mijn garmin horloge dat ik misschien nog onder de 2 uur kon blijven. Hier ging ik dan ook voor en ik ging van 36 seconden per ronde naar 31,8 in mijn laatste ronde van 250 meter.
Ik zette mijn horloge stil op 1 uur en 59 minuten! En niet veel later zag ik op de uitslagen website dat ik was gefinisht in 1:59:57, dus slechts 3 seconden binnen de 2 uur! Geweldig om net onder die 2 uur te zitten, dit was niet een doel vooraf, maar wel heel leuk!
Ik had uiteindelijk 23:37 geschaatst op de 10 km, een mooie tijd ruim onder de 25 minuten. Ik zag ook nog genoeg andere deelnemers die ik achter me had gehouden nog op het ijs rondjes rijden, en daaronder ook een aantal mannen. Ik was dus ruimt boven de laatste plaats geindigd, dat vond ik toch wel erg fijn!
Bij het schaatsen was ik 31e geworden. Mijn klassering op de Triatlon was 67e van 82 finishers en 39e van 42 mannen die de finish hadden gehaald.
Maar bovenal heb ik heel erg genoten van dit super leuke evenement, volgend jaar doe ik zeker weer mee. Misschien wel op een betere racefiets ;)
